Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014
Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014
Οι λίμνες τις Ελλάδας (παιχνίδι)
Κάνε κλικ στην εικόνα και με όσο το δυνατόν
λιγότερη βοήθεια από το χάρτη (σελ.70)
προσπάθησε να βρεις τις λίμνες.
"Γράμμα σ' ένα φίλο/η"
Αγαπητέ κύριε Lionel Messi
Με λένε Αντώνη και πάω στην Ε΄ δημοτικού. Μ’
αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο και θα ήθελα να γίνω σαν και σένα. Κάνω προπονήσεις
εδώ και 6 χρόνια και μέχρι τώρα τα πάω καλά.
Μένω σε μια όμορφη συνοικία της Αθήνας, τη Νίκαια.
Όπως θα ξέρετε, η χώρα μου η Ελλάδα, είναι γεμάτη ομορφιές. Θα ήταν ωραίο να ερχόσασταν
και να σας γνώριζα από κοντά. Όταν θα γίνει αυτό θα μου δώσετε και ένα
αυτόγραφό σας, γιατί είστε ο καλύτερός μου παίχτης.
Εύχομαι να απαντήσετε στο γράμμα μου και να σας δω
σύντομα από κοντά.
Με
αγάπη Αντώνης
"Φανταστικές περιπέτειες με ζώα"
«Το ναυάγιο των ζώων»
Κάποτε πριν από πολλά χρόνια τα ζώα αποφάσισαν να αλλάξουν κατοικία. Ξεκίνησαν λοιπόν, με ένα καράβι να βρουν έναν καλύτερο τόπο για να ζήσουν. Η πορεία ήταν πολύ δύσκολη με άσχημες καιρικές συνθήκες και γενικά με πολλά απρόοπτα.
Ο αέρας ήταν δυνατός αλλά όχι τόσο πολύ όσο ήταν τα κύματα. Τα ζώα προσπάθησαν τα συνεχίσουν την πορεία τους παρά την φουρτουνιασμένη θάλασσα. Η τρικυμία όμως συνεχίστηκε.
Τελικά ένα μεγάλο κύμα αναποδογύρισε το καράβι, ο καπετάνιος ο κυρ' Λαγός δεν κατάφερε να το ελέγξει και ναυάγησαν σε ένα νησί.
Το άλλο πρωί όταν τα ζώα άρχισαν να ξαναποκτούν τις αισθήσεις τους και σηκώθηκαν από την αμμουδιά μιας παραλίας όπου και είχαν βρεθεί, αναρωτήθηκαν που είχαν καταλήξει.
-Που είμαστε; Ρώτησε η καμηλοπάρδαλη.
-Το ίδιο θα ρώταγα κι εγώ. Είπε ο ελέφαντας.
Μετά από λίγη ώρα ήρθαν οι κάτοικοι του νησιού. Η αλήθεια είναι πως δεν του άρεσαν πολύ οι «επισκέπτες».
Τα ζώα τους εξήγησαν τι είχε συμβεί. Τότε οι κάτοικοι του νησιού που ήταν και αυτοί ζώα, αποφάσισαν να τους προτείνουν να μείνουν μαζί τους. Οι ναυαγοί μας φυσικά δέχτηκαν.
Από τότε είναι μια αχώριστη παρέα!!!
Γιώργος Α.
«Φίλοι για πάντα»
Τότε πετάχτηκε κι ο λαγός και η κουκουβάγια κι
είπαν: «Κι εμείς θέλουμε να παίζουμε μαζί σας».
Ωραία είπε ο κάστορας να παίζουμε «το δάγκωμα των
δέντρων».
«Ε, είσαι ανυπόφορος!» είπαν όλοι μαζί. «Πάλι τα
ίδια κάνεις. Εμείς φεύγουμε. Πάμε να παίξουμε μόνοι μας.»
Ο κάστορας, αφού έμεινε μόνος άρχισε να σκέφτεται,
πως πρέπει να σταματήσει να λέει συνεχώς για τον εαυτό του. «Πρέπει να παίζω με
τους φίλους μου χωρίς να τους λέω για μένα συνέχεια.»
Οι φίλοι του τον έβλεπαν από μακριά και
στενοχωριόντουσαν.
Πήγαν κοντά του και του είπαν: «Έλα μαζί μας.
Είσαι φίλος μας. Ελπίζουμε μόνο να κατάλαβες το λάθος σου...»
Αλέξανδρος
Μ.
«Ψάχνοντας τη φάλαινα»
Το χελιδόνι καθώς γυρνούσε γύρω απ’ τη θάλασσα
άκουσε τους ανθρώπους να λένε για κάτι ζώα, που τα έλεγαν φάλαινες. Το χελιδόνι
αναρωτήθηκε τι μπορεί να είναι αυτό κι έτσι πήγε να ρωτήσει τα μυρμήγκια τα πιο
έξυπνα. Αυτά όμως έμειναν με το στόμα κλειστό γιατί δεν είχαν ξανακούσει κάτι
τέτοιο! Τότε το μικρό χελιδόνι πήγε να ρωτήσει τον κύριο σκίουρο, τι μπορεί να
είναι οι φάλαινες κι εκείνος του απάντησε: «Ξέρω μόνο ότι ζουν στη θάλασσα.» Το
χελιδόνι απόρησε: «Αφού είναι στο νερό πώς αναπνέουν;» ρώτησε το σκίουρο. «Αυτό
πρέπει να το βρεις μόνος σου» του είπε αυτός. Ρώτησε και όλους τους φίλους του,
αλλά εκείνοι του απαντούσαν και του ξανά απαντούσαν ότι δεν ξέρουν. Και τότε
του ‘ρθε μια ιδέα…
Μερικές μέρες πριν έκανε βόλτες γύρω από τη
θάλασσα κι άκουσε από τα παιδιά που έπαιζαν με τα θαλασσινά τους παιχνίδια, για
μια βάρκα που πάει κάτω απ’ το νερό. Έτρεξε τότε σ’ όλους τους φίλους τους να
πει την ιδέα που είχε για να μάθουν τι είναι τελικά, αυτό που ονομάζεται
φάλαινα. «Αυτό που αυτοαποκαλείται φάλαινα θα μαθευτεί τι είναι σε λίγο, που θα
είναι έτοιμο το μικρό μας υποβρύχιο», είπε ο ποντικός. Οι σαύρες έφεραν τα
σωσίβια μπας και συμβεί κάτι.
Ξεκίνησαν λοιπόν να ψάχνουν. Ψάχνανε και ψάχνανε
μέχρι που ο ποντικός λέει: «Εμείς δεν έχουμε ξανάρθει εδώ στο βυθό πώς θα
ξέρουμε πώς μοιάζει η φάλαινα;»
Ο ποντικός είχε δίκιο, πώς θα ήξεραν τι σχήμα ή τι
μέγεθος είχε μια φάλαινα;
Το χελιδόνι ρωτούσε τα ψάρια: «Πώς είναι η
φάλαινα;»
 |
Ξαφνικά, περνάει μια πελώρια φάλαινα από μπροστά
τους και τότε έμαθαν ότι η φάλαινα είναι τόσο μεγάλη και διηγούνταν και στ’
άλλα ζώα την περιπέτειά τους στο βυθό, όπου έψαχναν για να βρουν τι ήταν τελικά
αυτό το παράξενο ζώο.
Κωνσταντίνα Ο.
«Οι μικρές περιπλανήσεις
των ζώων»
Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα δάσος μακριά απ’ τον
πολιτισμό, ζούσαν κάτι ζώα που το όνειρό τους ήταν να κάνουν το γύρο του
κόσμου.
Αυτά τα ζώα ήταν ο Μάρβιν ο σκίουρος, ο Τζακ ο
ποντικός και η Λίντα ο λαγός. Αυτοί οι τρεις φίλοι, έφτιαξαν ένα αερόστατο,
μέσα σε μια βδομάδα και ξεκίνησαν αφού πήραν πρώτα μαζί τους φαγητό, νερό κι
ένα κουτάκι για τουαλέτα.
Πρώτα ταξίδεψαν στον Καναδά και γνώρισαν κάτι πολύ
καλά μαύρα κοράκια. Αυτά τους έδωσαν καλαμπόκι. Όμως έπρεπε να πάνε και σε άλλα
μέρη. Έτσι πήγαν στην Αυστραλία και είδαν κάτι μυρμηγκοφάγους με φανέλες
ποδοσφαίρου και από αυτούς πήραν μπάλες, αλλά ο Μάρβιν είπε στους φίλους του,
πως έπρεπε να φύγουν.
Μετά από 21 διαφορετικά μέρη, πήγαν στον Βόρειο
Πόλο και είδαν θαλάσσιους ελέφαντες να παίζουν χιονοπόλεμο και να φτιάχνουν
χιονάνθρωπους. Οι θαλάσσιοι ελέφαντες τους έδωσαν πεντανόστιμους μπακαλιάρους.
Η τελευταία στάση, ήταν στο δάσος τους, όπου μόλις
έφτασαν, δεν είχαν καταλάβει πως έλειπαν για τρεις μήνες. Έτσι μόλις πήγαν στα
σπίτια τους, κουρασμένοι, έπεσαν και κοιμήθηκαν, και είπαν όλοι μαζί πως ήταν η
καλύτερη περιπέτεια!
Α! Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Διονύσης Ε.
Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014
Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014
Διαδραστικό παιχνίδι για την ανάκλαση του φωτός.
Κάνε κλικ στην εικόνα και προσπάθησε επιστρατεύοντας όλες τις γνώσεις που έχεις στα "αγγλικά" να παίξεις το παιχνίδι!
Κατάλογος ποταμών της Ελλάδας
 |
| Κάνε κλικ να δεις καθαρότερα την εικόνα |
View more presentations or Upload your own.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)