Παιδιά στον πόλεμο

View more presentations or Upload your own.

Βρίσκω το εμβαδό τραπεζίου

View more presentations or Upload your own.

Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι

View more presentations or Upload your own.

Από τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 στον Μακεδονικό Αγώνα

Κεφάλαιο 1 Από τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 στον Μακεδονικό Αγώνα

View more presentations or Upload your own.

ΑΦΡΙΚΗ

ΑΦΡΙΚΗ

View more presentations or Upload your own.

ΦΕ 3 ΤΑ ΟΞΕΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ

View more presentations or Upload your own.

Το θεατρικό μας για το τέλος της σχολικής χρονιάς!

Διαβάστε το όλο παιδιά για να έχετε μια συνολική "εικόνα". Κατόπιν επικεντρωθείτε στους ρόλους σας!! (Με μια απλή επιλογή του κειμένου, μπορείτε να το αντιγράψετε και να το επικολλήσετε σε word, ώστε να το εκτυπώσετε αν θέλετε.)

«Ένα ταξίδι στο μαγικό κόσμο της σκιάς: ανακαλύπτοντας το θέατρο σκιών»

(Μια παρέα παιδιών κάθεται στο σαλόνι ενός σπιτιού και βλέπει τηλεόραση)

Α.   Ορίστε, σας έφερα και ποπ κορν.

Β.   Κι εγώ φέρνω χυμούς, πιατάκια και πλαστικά ποτηράκια. Η ταινία θα είναι υπέροχη, νομίζω.

      Γ.   Τι ταινία θα δούμε;

Δ.   Μια ωραία ελπίζω κι όχι τρομακτική.

      Ε.  Ο τρόμος αποτελεί ένα πολύ δυσάρεστο συναίσθημα, καθώς αδρανοποιεί τη      

           σκέψη και δεν επιτρέπει την εκλογίκευση των καταστάσεων. Ως εκ τούτου…

      Β. Κωμωδία έχω φέρει. Τη βάζω.

(Ξαφνικά γίνεται διακοπή ρεύματος)

Α.  Ααααααααα!

Δ.  Τι συμβαίνει;

Γ.  Παιδιά, κόψτε την πλάκα.

Α.  Ρε, σκοτεινό δωμάτιο παίζουμε;

Β.  Ηρεμήστε. Μάλλον έγινε διακοπή ρεύματος.

Ε.  H συσκότιση αυτή οφείλεται στην πτώση της γενικής ασφάλειας εξαιτίας της χρήσης πολλών ηλεκτρικών συσκευών ταυτοχρόνως.

      Γ. Θα πάω στο διπλανό δωμάτιο να δω αν έχει κανένα φακό.

      Α. Όχι, μην πας. Μπορεί να υπάρχει κάποιος κλέφτης.

      Δ.  Ναι. Μπορεί αυτός να έσβησε το γενικό.

Α. Φοβάμαι.

      Ε. Ο φόβος στην προκειμένη περίπτωση είναι ανώφελος.

Δ. Καλύτερα πάντως να μείνεις εδώ, γιατί μπορεί να χτυπήσεις σε κάποιο έπιπλο και να έχουμε κι άλλα.

Β.  Αφήστε θα πάω εγώ που ξέρω καλύτερα το σπίτι, αφού είναι δικό μου.

(φεύγει και επιστρέφει με φακούς)

Β. Ευτυχώς βρήκα στο συρτάρι της κουζίνας.

      Δ. Ουφ! Τουλάχιστον τώρα έχουμε λίγο φως.

(Ο Δ περνάει μπροστά από το φακό και εμφανίζεται μια σκιά στον τοίχο)

Α. Αααααααααα! Βοήθεια!

Γ. Τι έγινε;

      Α. Εί…εί…εί…δα έ…έ…έ…να τέρας!

      Β. Πού είναι;

      Α. Εκεί.

      Δ. Εκεί καθόμουνα εγώ.

      Α. Ε, τότε εσύ είσαι το τέρας…

      Δ. Ουφ, ανοησίες. Κοίτα!

(Ο Δ περνάει μπροστά από το φακό)

      Δ. Τελικά εγώ ήμουν το τέρας… η σκιά μου ήταν.

Ε. Θα συμφωνήσω. Όταν το φως συναντάει κάποιο στέρεο εμπόδιο τότε δημιουργείται μια σκουρόχρωμη απεικόνιση του εμποδίου αυτού, η σκιά!

      Β. Α! παιδιά, σκέφτηκα μια τέλεια ιδέα.

Γ. Τι;

Β. Να παίξουμε με τα χέρια μας και να φτιάξουμε σκιές στον τοίχο.

Α. Κοιτάξτε ένα πουλί.

Δ. Και μια γάτα που το τρώει…

Γ. Και μια αλεπού που την κυνηγάει και την πιάνει.

ΠΡΟΒΟΛΗ 1^ΟΥ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ

(Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα.)

Β. Ποιος είναι;

Ζ. Εμείς, ανοίξτε μας.

Β. Καλώς τους!

(Μπαίνουν οι φίλοι των παιδιών κρατώντας ένα σεντόνι.)

Α.  Καλώς ήρθατε.

Γ. Έχετε κι εσείς διακοπή ρεύματος;

Η. Ασφαλώς, γι’ αυτό σκεφτήκαμε να σας φέρουμε ένα σεντόνι.

Δ. Γιατί;

Γ. Τι θα το κάνουμε;

Ζ. Θα παίξουμε θέατρο σκιών.

Α. Τέλεια, ας το φτιάξουμε.

(Δυο παιδιά ανεβαίνουν σε μια καρέκλα και το κρατούν ψηλά. Μουσική. Οι Ζ και Η παίζουν ένα μικρό σκετς από τη σχολική τους ζωή. Οι θεατές χειροκροτούν.)

Β. Μπράβο παιδιά!

Ε. Το φοβερό με τις σκιές είναι ότι δείχνουν μόνο τις δυο διαστάσεις του ανθρώπου και είναι πολύ μαγικό.

Γ. Είναι σαν ένα ταξίδι σε έναν άλλο μαγικό κόσμο.

Δ. Τον μαγικό κόσμο της σκιάς.

Ε. Γι’ αυτό οι άνθρωποι γοητεύτηκαν από τη σκιά και άρχισαν από πολύ παλιά να κατασκευάζουν φιγούρες και να παίζουν θέατρο σκιών.

Ζ. Ξέρετε από πού ξεκίνησε το θέατρο σκιών;

ΠΡΟΒΟΛΗ 2^ΟΥ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ

Β. Στη λαϊκή μας παράδοση ξεχωρίζει ο Καραγκιόζης.

Α. Ξέρετε από πού βγήκε το όνομά του;

Γ. Όχι, πες μας να μάθουμε.

Α. Σημαίνει μαυρομάτης.

Δ. Αστείο όνομα ε;

Α. Είναι ξυπόλητος, γιατί είναι φτωχός και έχει τρία παιδιά.

Ζ. Ναι, αυτό το ξέρουμε: το Κολλητήρι, τον Κοπρίτη και τον Μυριγκόγκο.

Η. Έχει και μια γυναίκα: την Αγλαΐα.   

Δ. Θυμάστε στο σχολείο που φτιάξαμε δικές μας φιγούρες;

Β. Τις έχω όλες φυλαγμένες μέσα. Πάω να τις φέρω.

Α. Έρχομαι να σε βοηθήσω.

Η. Κι εμείς θα τηλεφωνήσουμε και στους άλλους φίλους μας να έρθουν να παίξουμε όλοι μαζί.

Ζ. Ναι, ναι. Να γράψουμε μια δική μας ιστορία.

Γ. Εγώ προτείνω να γράψουμε για τη ζωή μας στο δημοτικό σχολείο τα έξι χρόνια που πέρασαν.

Δ. Συμφωνώ. Ας ξεκινήσουμε.

(Χτυπάει η πόρτα. Μπαίνουν κι άλλα παιδιά. Μουσική. Παντομίμα: τους εξηγούν τι έχει συμβεί και όλοι μαζί στρώνονται στη δουλειά.)

**************************

Επιμέλεια κειμένου (διαμόρφωσή του μετά από ιδέες των μαθητών) : Τάνια Νεοφύτου

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΛΕΝΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙ’ ΑΥΤΕΣ.

«ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΑΣΙΚΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ»

ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ: Όσο τα παιδιά ετοιμάζουν την παράστασή τους (ακούγονται ήχοι από πρόκες σφυριά ξύλα) ο Καραγκιόζης θα σας παρουσιάσει το θίασό του για να έχετε μια «εικόνα» των χαρακτήρων που θα παίξουν. Για δείτε τους…

(Με έντονους χαρακτήρες είναι τα λόγια των φιγούρων στους μεταξύ τους διαλόγους, ενώ όταν τα γράμματα είναι με απλούς χαρακτήρες, η φιγούρα απευθύνεται –γυρίζοντας- προς το κοινό)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Είμαι ο τέλειος τύπος ανθρώπου του λαού. Ευφυολόγος, τραγουδιστής, καλόκαρδος, πατριώτης, πολιτικός, ετοιμόλογος. Στα περισσότερα έργα παίζω το ρόλο του φτωχού, λαϊκού τύπου πάντα άφραγκος αλλά ως πολυμήχανος και καταφερτζής πάντα βρίσκω τρόπους να τα βολεύω και να τα «παίρνω» (κάνει κίνηση με το χέρι) απ’ αυτούς που έχουν και να φροντίζω την οικογένειά μου. Τι κάνω; Τα πάντα και τίποτα. Γραμματικός, μάγειρας, φούρναρης, επιστήμονας, ξενοδόχος, γαμπρός, χωρίς όμως να γνωρίζω τίποτα αλλά πάντα μπερδεύοντας τους εργοδότες μου και παίρνοντάς τους τα χρήματα, με το μακρύ μου χέρι, τούτο δω (γυρνάει στο κοινό), που το ‘χω και για να ξύνω την πλάτη μου ή το κεφάλι όταν σκέφτομαι.

Φίλος μου αγαπημένος και αναγκαστικά συνένοχος στις «απατεωνιές» ο Χατζιαβάτης.

- Πού είσαι ρε Χατζηχαβιάρη; 

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Εδώ είμαι Καραγκιόζη μου τι κάνεις ψυχή μου;

Εγώ είμαι ο Χατζιαβάτης φίλος και «συνέταιρος» ας πούμε του Καραγκιόζη. Κόλακας όσο λίγοι. Τύπος αδύνατου χαρακτήρα, δειλός και πονηρός σε αφάνταστο βαθμό. Είμαι όμως πάντα αχώριστος  με τον Καραγκιόζη. Συνήθως γίνομαι τελάλης του Πασά ή άλλων πλούσιων εργοδοτών και μοιράζομαι τις δουλειές αλλά όχι και τα χρήματα, αφού τις περισσότερες φορές με «ρίχνει στη μοιρασιά», ο Καραγκιόζης.

Ακούσατε ακούσατε Άγγλοι Γάλλοι Πορτογάλοι Σέρβοι Βούλγαροι Ρουμάνοι, Έλληνες κι Οθωμανοί κατά διαταγή του πολυχρονεμένου μας Πασά, όποιος σκοτώσει το καταραμένο φίδι, όποιος είναι καλός μάγειρας, όποιος ξέρει ξένες γλώσσες, παίρνει χίλιες λύρες μπαξίσι… και άλλα τέτοια.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και τώρα σας παρουσιάζω την αγαπημένη μου Φαμίλια. Για βγείτε έξω όλη η ξυπόλυτη οικογένεια και αυτοπαρουσιαστείτε στο αγαπημένο μας κοινό. (ακούγεται μουσική) Να χαρώ εγώ ξυπόλητη οικογένεια!

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Γεια σου μπαμπάκο μου

ΚΟΛΛΗΤΗΡΗΣ: Γεια σου πατερούλη μου.

ΜΙΡΙΓΚΟΓΚΟΣ.: Γεια σου πατέλα.

ΜΙΡΙΓΚΟΓΚΟΣ:  Είμαι το μικρότερο παιδί του Καραγκιόζη. Μιλάω μπεμπεκίστικα με το "λ". Δεν ξέλω πολλά πλάματα και συνήθως τα λέω λάθος αλλά βγάζω πολύ γέλιο κι όλοι με συμπαθούν γιατί είμαι μικλούλης έξυπνος και συμπλαθλητικούλης. Είμαι συνήθως ξυρισμένος γουλί (φοράει περούκα) γιατί ο πατέλας μου λέει ότι δεν έχουμε λεφτά για πολλά σαμπουάν μαλλιών και για να μη μου τλων οι ψείλες το φλαΐ.

Χαιλετώ το αγαπημένο μας κοινό. (Κάνει υπόκλιση)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπράβο Μιριγκόγκο μου. Κι εσύ βρε Κοπρίτη;

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Εγώ είμαι το μεσαίο παιδί του Καραγκιόζη και όλη η οικογένεια απορεί πως παχαίνω χωρίς να τρώω. Είμαι ο πιο άταχτος και ο πρώτος που παίρνει μέρος στους καυγάδες. Μαγκάκος και αλάνι. Ο τελευταίος των μαθητών, όπως λέμε: «ο τελευταίος των Μοϊκανών», αφού όλα τα λέω λάθος και ποτέ δε διαβάζω. Όμως είμαι και ο πιο καπάτσος ο πιο πονηρός και το στήριγμα του πατέρα στις δύσκολες καταστάσεις. Εγώ σας λέω έβγαλα τον καταραμένο όφη από την τρύπα. Και έχω και μια απάντηση για τα πάντα «εντοιμόλογος» που λένε…

- Να πω κι άλλα ρε πατέρα;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όχι εντάξει.

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Γιατί μπορώ αν θες.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όχι λέμε κάνε πίσω για τον Κολλητήρη.

ΚΟΛΛΗΤΗΡΗΣ: Είμαι το μεγάλο παιδί του Καραγκιόζη. 'Έξυπνος και εφευρετικός σαν τον πατέρα μου. 'Ένας Καραγκιόζης υπό κατασκευή και εξέλιξη. Αλλά είμαι ο μόνος που τα καταφέρνει και στα μαθήματα και ο Καραγκιόζης με ρωτά πάντα με καμάρι.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ποια είναι η πρωτεύουσα της Αγγλίας;

ΜΙΡΙΓΚΟΓΚΟΣ: Το Παρλίσι;

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Η Καλαμάτα;

ΚΟΛΛΗΤΗΡΗΣ: Το Λονδίνο!

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ.: Μπράβο Κολλητήρη!

ΚΟΛΛΗΤΗΡΗΣ: Να βλέπετε, όπως σας τα’ λεγα. Λίγο φυτουλάκος ε; Ναι αλλά όλα χρειάζονται σ’ αυτόν τον κόσμο βρε παιδιά μου. Και λίγο διάβασμα σας λέω δε βλάφτει. Καθίστε τώρα γιατί πρέπει να γνωρίσετε και τη μαμά μου την Αγλαΐα.

Μπαμπά σ’ αφήνουμε με τη μαμά. (Φεύγουν)

ΑΓΛΑΪΑ: Γεια σας είμαι η Αγλαΐα η γυναίκα του Καραγκιόζη. Πάντα υπομονετική με τα καμώματα του άντρα μου (τον δείχνει). Δεν παύω όμως, όπως συνηθίζουμε εμείς οι γυναίκες (γυρνάει στο κοινό: «Σχόλιο του συγγραφέα, εγώ δε συμφωνώ αλλά βλέπετε το σενάριο…), να του γκρινιάζω λίγο και να τον ελέγχω για τις αποκοτιές του.

Καραγκιόζη μου θα πας να ψωνίσεις τίποτα ψυχή μου να φτιάξω ένα παστίτσιο, έναν μουσακά… για τα παιδάκια μας. Ε μα δεν ακούς τι το θέλεις το καλάμι;  Πάλι για ψάρεμα θα πας βρε ανεπρόκοπε.

(Ο Καραγκιόζης παίρνει ένα καλάμι από δίπλα του, κάθεται και ψαρεύει)

Βαρέθηκα να τηγανίζω παπούτσια. Την άλλη φορά πνίγηκε ο μικρός με μια πρόκα από τη σόλα!

( Μαζεύει την πετονιά και βγάζει ένα παπούτσι.)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ.: Α να βλέπω το Διονύση. Για πες τα μας κι εσύ βρε Νιόνιο!

ΣΙΟΡ ΔΙΟΝΥΣΗΣ: (κρατάει κιθάρα) Είμαι Ζακυνθινός ψυχή μου από παλιά αρχοντική οικογένεια ξεπεσμένη. Ο τύπος άνδρα που δίνει ιδιαίτερη προσοχή στην εμφάνιση του και στους αριστοκρατικούς τρόπους ώστε να κάνω καλή εντύπωση κυρίως στις γυναίκες. Πάντοτε όμως αποτυγχάνω στους έρωτές μου και τις περισσότερες φορές τρώω ξύλο.

-Είμαι καλός τραγουδιστής και κανταδόρος Τζάνε μου και πάντα μιλώ τραγουδιστά και με προφορά ιταλιάνικη όπως βρε κάνουμε ούλοι μας στη Ζάκυνθο τρομάρα να σου ‘ρθει. Πολλές φορές τούτος ο Καραγκιόζος (τον δείχνει) με κογιονάρει και την πατώ εύκολα βρε ο σενσάδος  με τα λουζιγκαρίσματά του μα την Παναγιά τη Δέσποινα γιατί είναι πολύ μαγκιώρος και ντινιεντής, ο άτιμος. Αλλά τι να κάνω ζωή χωρίς σκοταδούρες γίνεται δε γίνεται μα τον Άγιο Σπυρίδωνα τον Τριμυθούντα.

(Τραγουδά ή απαγγέλει)

Ωραία πού ναι η Ζάκυνθος

Να ήτο πιο να ήτο πιο μεγάλη

που ‘χει τα σπίτια τ' αψηλά ωω ω ω

Κάτω στο  περιγιάλι

Τζάντε μου, Τζά Τζάντε μου Τζάντε Τζάντε μου

κορώνα του κορώνα του  Λεβάντε

αφρός του Μαργαριταριού  ωω ω ω..

και πέτρα του διαμάντε

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γεια σου Νιόνιο κορώνα του λεβάντε. Αλλά τιν’ τούτος που ‘ρχεται βρε παιδί μου.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Μένα με λένε Μορφονιό της γης κρυφό καμάρι, κι οι μορφονιές τρελαίνονται ποια θα με πρωτοπάρει. Ουίνγκ μαμά μου, είμαι ο μορφονιός τ’ όμορφο παλικάρι και μ’ έχει η μανούλα μου και ο ντουνιάς καμάρι!

Ναι Μορφονιός το αντίθετο του ονόματός μου. 'Ασχημος με τεράστιο κεφάλι και μύτη κάθε άλλο παρά μικρούλα. Μικρόσωμος με κοντά πόδια. 'Εχω την ιδέα ότι είμαι ωραίος και κοροϊδεύω τους άσχημους. Σατυρίζω τους πετυχημένους (δήθεν) της κάθε εποχής που μιλάνε με ουί με γιές ή με γιαβόλ. Ο Καραγκιόζης πάντα με πειράζει και γελά μαζί μου μέχρι δακρύων. Ουιγκ μαμά μου. Κι από μένα πάντα η γνωστή απειλή:

 - Μη με πειράζει βρε θα το πω στη μαμά μου!

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ.: Καλά και τρομάξαμε. Ρε για δες… έρχεται κι ο Βλάχος.

ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΩΡΓΟΣ: Ιγού είμι ου Γιώργςς ο τέλειος τύπος του βουνίσιου χωριάτη του Ρουμελιώτη, άνθρωπς δυνατούς, τίμιους, ηθικός και αγαθός. Μου αρέσει το τζάμπα και έχω μεγάλη μανία να παντρευτώ : «Αει μουρή τσούπρα θα σι πάρ να παμ στου μαντρί να σαλαγάμ τα ζα θα σύχου βασίλσα της στανς τίποτις δε θα σλείψ’». Ο Καραγκιόζης γνωρίζοντας όλα αυτά με μπλέκει πολλές φορές εκμεταλλευόμενος την αγαθότητά μου. Με φοβάται όμως κιόλας γιατί κι εγώ τον ξυλοφορτώνω: «Βρι σιφουριασμέν’ πάλ μι κορόιδεψ’ βρι θα σι στουμπήξ’ σαν τη μυτζήθρ» (γυρνάει μόνο το κεφάλι)Τον αγαπάω όμως γιατί ειν’ αίμα μου και είμαι αυτός που τον βγάζει από τη δύσκολη θέση με τη δύναμη και τη γενναιότητά του: «Βρι πείραξ’ τ’ ανιψούδιμ τούρα  θα δεις βρι άτιμ». Ο Καραγκιόζης μπροστά μου με φωνάζει «μπαρμπούλη» και πίσω μου «βλάχο».  Χαρακτηριστικό μου είναι η βροντερή φωνή και η μιλιάμ μι βλάχικους ιδιουματισμμμούςς.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ. : Α ρε Μπάρμπα λεβέντη. Αλλά να κι ο μάγκας ο Σταύρος.

ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Χαιρετώ τη σεβαστή ομοίγυρη (γυρνάει μόνο το κεφάλι) και σένα μόρτη Καραγκιοζάκο και ας μου επιτραπεί να συστηθώ, να κάνω τις ξήγες μου δηλαδίς, περί το ποιόν μου.

Το λοιπόν. Είμαι ο Σταύρος, κουτσαβάκης, ψευτοπαλληκαράς, σερέτης τύπος, Ψειριώτης της παλιάς Αθήνας ή και Περαιώτης απ’ το λιμάνι. Ενώ είμαι δειλός κάνω τον παληκαρά. Ποτέ δεν εννοώ να υποχωρήσω, αν και πάντοτε τρώω το ξύλο της χρονιάς μου. Μιλάω τη γλώσσα τη μόρτικη την Περαιώτικη.

-Έτσι αδερφάκο μου Καραγκιόζο και μη τα παίρνεις κι όλα της μετρητής ρε μόρτη και με χρήζεις κάθε φορά με τα σέα της αρχιεπισκοπής και τουλούμια μπούφλες. Γιατί δηλαδής επειδής είμαι γραφικούρα και φιγουράτζας και ως εκ τούτου, αναλαμβάνω τα βάρυτα των καρπαζοεισπράξεων; Όχι για πέκε μου… για πέκε… Αλλά να σα να βλέπω να ‘ρχεται το συσπασιόνε ο λαβίζεις, για δες τον ρε μάγκα μου!

ΣΟΛΩΜΟΣ – ή ΣΟΛΟΜΩΝ – ή ΕΒΡΑΙΟΣ – (ή ΧΑΧΑΜΙΚΟΣ)

Ε βρε βίζο λαβίζω λαίμαργα κοιτάζω ε βρε Καραγκιοζαρίνο.

Εγώ είμαι ο Σολομώντας Εβραίος της παλιάς εποχής. Σπιτονοικοκύρης συνήθως του Καραγκιόζη. Πιεστικός στην είσπραξη των ενοικίων, φοβάμαι το δικαστήριο και φυσικά και τους καβγάδες. Δεν εισπράττω ποτέ το Σάββατο κι ο Καραγκιόζης μου λέει πως θα με πληρώσει μόνο Σάββατο. ' Έχω χαρακτηριστικά μακρόσυρτη ομιλία : -Εβρε ντεντεϊ ντέϊ Καραγκιοζαρίνο πληρώσει, πληρώσει, πληρώσειειει 

(γυρνάει μόνο το κεφάλι στο κοινό) και κίνηση ιδιαίτερα «σπαστική» (κάνει σπαστικές κινήσεις). Μαζί με τον Μορφονιό είμαστε  οι χαρακτήρες που βγάζουν το περισσότερο γέλιο και μόνο από την όψη τους.

(Φεύγει συσπασιόν…)

Καραγκ.: Ωχ μου φαίνεται ότι σκουραίνουν τα πράγματα βλέπω τον Βεληγκέκα.

ΒΕΛΙΓΚΕΚΑΣ: Είμαι ο Βελιγκέκας, Δερβέναγας. Είμαι ο παλικαράς του σαραγιού και ο εκτελεστής του νόμου. Ενώ πολλές φορές κακομεταχειρίζομαι τον Καραγκιόζη κατά βάθος τον φοβάμαι για την πονηριά του. Μόνο ο Μπάρμπα Γιώργος τα βάζει μαζί μου και πάντα καταφέρνει και με κοπανάει.

- Αλλά  θα χορτάσω μπερντέκ κείνον τον Καραγκιόζ τον γκιαούρ που όλο φλουριά θέλει κλέψει τον εφέντι μου τον Πασά βάι βάι κι αμάν αμάν Αλλάχ και γκελ μπουρντάν γιαβάς γιαβάς, μπαχτσέ τσιφλίκ.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εντάξει ας φύγει τώρα ο bad news να δούμε ποιος θα έρθει. Α να και ο Πατσάς.

ΠΑΣΑΣ: Είμαι ο Πασάς ο άρχοντας του Σεραγιού. Είμαι ο εκπρόσωπος της τούρκικης εξουσίας και την επισημότητά μου την εκδηλώνει  το σοβαρό και αυστηρό ύφος μου και ο στόμφος της ομιλίας μου. Είμαι επιβλητικός, με πλούσιο ντύσιμο και δεν τραγουδάω ποτέ όπως τα άλλα πρόσωπα του θιάσου επειδή θεωρούμαι αξιοσέβαστος.

- Και για πες μου τώρα Καραγκιοζόπουλε θα μου επιστρέψεις εκείνα τα φλουριά που μου έκλεψες όταν έγινες ψευτοδιερμηνέας του Σαραγιού και οδηγηθήκαμε και σε διπλωματικό επεισόδιο με τη Ρωσία και φτάσαμε στο Ρωσοτουρκικό πόλεμο ή θα φωνάξω το Βεληγκέκα.  (Μένει στη σκηνή)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: (Γυρνάει στο κοινό) Σιγά μην του τα επιστρέψω, δε φωνάζω κι εγώ τον Μπαρμπαγιώργο;

- Α να έρχεται κι η όμορφη.

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Είμαι η κόρη του Πασά. Καλομαθημένη, και αν και δείχνω να σέβομαι τον πατέρα μου, έχω ωστόσο σύστημα και πάντα καταφέρνω να  πετυχαίνω αυτό που επιδιώκω. Κακομαθημένο πλουσιοκόριτσο, με λίγα λόγια. Σύμβολο ομορφιάς και γυναικείας καπατσοσύνης, το μήλο της έριδος, περιζήτητη νύφη.

- Πατέρα μου πότε θα με παντρέψεις να κάνω και γω το σπιτικό μου. Να μου βρεις πλούσιο γαμπρό, αλλά να είναι και όμορφος και έξυπνος. Α και πατερούλη μου για τ’ όνομα του Αλλάχ μην αναθέσεις το ψάξιμο σε κείνον τον Καραγκιοζόπουλο. Την άλλη φορά με πάντρεψε μ’ ένα γαϊδούρι που μούγκριζε και χάλαγε τον κόσμο και μια  άλλη με κείνον τον Μπάρμπα του το βλάχο και ακόμα αερίζω το Σεράι από την ποδαρήλα.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αμ όχι που δε θα σε πάντρευα!

*************************************

Κείμενα: Γιάννης Φαινέκος

Πηγές: http://www.karagiozismuseum.gr/figoures/

               http://www.karagkiozis.com/deite-xaraktires.htm

*************************************

Β. Ωραία, λοιπόν. Το έργο μας είναι έτοιμο. Εβίβα μανέστρο να ξεκινήσουμε.

ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ: Μπορώ να κάνω μια παρέμβαση;

Β: Ναι αλλά ποιος είστε;

ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ: Γεια σας είμαι ο Διονύσης Σαββόπουλος. (Κρατάει μια κιθάρα και δίπλα του σε μια καρέκλα, κατά προτίμηση ψάθινη, έχει το δίσκο «10 χρόνια κομμάτια) Πραγματικά ο Καραγκιόζης, όπως και σας πολύ με γοητεύει, αν και ξεθωριασμένος πια, πεσμένος. Θα ήθελα να ζούσα τότε στην ακμή του (ή στις δόξες του), λαχείο θα την έκανα.
Οι ψυχές αφού δεν έχουν σώμα δεν έχουν ούτε επιθυμίες ούτε σχέδια, γι’ αυτό τα δικά μας λόγια, τα καθημερινά τα τετριμμένα (ή τα συνηθισμένα), λεγμένα απ’ αυτές δεν είναι πια σκλαβωτικά, παίρνουν άλλη διάσταση (ή άλλο νόημα), σημαίνουν άλλο πράγμα πολύ ανώτερο, φτιαγμένο όμως με δικά μας υλικά. Αυτό είναι για μένα ο Καραγκιόζης. Μια αργή φιγούρα από ένα βασίλειο σκιών που μιμείται τα λόγια και τα καμώματά μας με αποτέλεσμα αυτά τα ίδια να φαίνονται πια σαν σενάριο θείου δράματος. Πουθενά αλλού η καθημερινή ζωή δεν αποκτά τέτοια φωτοχυσία όσο πάνω στο πανί.

Η σχέση μου με το Θέατρο Σκιών είναι γνωστή, τόσο από τις παραστάσεις μου στη δεκαετία του ’70 και τη συνεργασία του με τον Ευγένιο Σπαθάρη, αλλά και αργότερα, μέχρι τις μέρες μας, με τον καραγκιοζοπαίχτη Άθω Δανέλλη, όσο και από ένα πλήθος συνεντεύξεων κυρίως εκείνης της περιόδου. Και βεβαίως, από το τραγούδι «Σαν τον Καραγκιόζη» που ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά ζωντανά στο Κύτταρο και εντάχθηκε λίγο αργότερα στο δίσκο 10 Χρόνια κομμάτια (1975),-αφήνει την κιθάρα και δείχνει το εξώφυλλο του δίσκου- και από τότε δε λείπει ποτέ από τις ζωντανές μου εμφανίσεις.

Ακούστε το από τα παιδιά της χορωδίας μας να μου πείτε μια γνώμη κι εμένα του δημιουργού…

*********************

(Αποσπάσματα από άρθρο  που έγραψε ο Μάκης Γκαρτζόπουλος.
Πηγή: www.musicpaper.gr)

Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ» ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ.

(η κουρτίνα κλείνει. Μπροστά στήνεται ο μπερντές και πίσω μια τάξη με θρανία και μουσικά όργανα.)

 Αφηγήτρια: Νομίζω ότι είναι έτοιμοι οι συμμαθητές μου να σας παρουσιάσουν το έργο μας. (Δείχνει τον μπερντέ)

«Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ»

[ Κείμενα  : Τάνια Νεοφύτου – Γιάννης Φαινέκος  ( η σκηνή στην τάξη, με το μολύβι, είναι αληθινό περιστατικό, ενώ σε κάποια κείμενα έχουν ενσωματωθεί ιδέες από το έργο «ο Καραγκιόζης γραμματικός» του Ευγένιου Σπαθάρη και το θεατρικό έργο «Ας παίξουμε τους μεγάλους» του Αντώνη Δελώνη)]

1^Η ΣΚΗΝΗ (ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ- ΚΟΛΛΗΤΗΡΙΑ)

(Μπαίνουν χορεύοντας καρσιλαμά, ο Καραγκιόζης και τα κολλητήρια)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ε ρε γλέντια, ώπα ώπα.
ΚΟΛΛΗΤΗΡΙ: Γεια σου πατέρα μου.

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Γεια σου άντρα της μάνας μου

ΜΠΙΡΙΓΚΟΓΚΟΣ: Γεια σου παιδί της γιαγιάς μου

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γεια σας και σας παιδιά μου και μεγάλοι απ’την πλατεία. Σήμερα η Καραγκιόζης Α.Ε. σας παρουσιάζει την αφεντομουτσουνάδα στην θεότρελη κωμωδία, που έσπασε τα ταμεία, με τίτλο «Ο Καραγκιόζης στο σχολείο». Θα φάμε θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε. Ωχ μανούλα μου ξεποδαριάστηκα στο χορό!

 Όλος ο λόχος προσοχή...Κιτς...Κιτς...Κιτς. Για πες μου Κολλητήρι ένα ζώο με δύο πόδια;

ΚΟΛΛΗΤΗΡΙ: Ένα ζώο με δύο πόδια μπαμπά μου είναι η κότα!

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπράβο.. παιδί μου! Για πες μου συ μικρέ μου ένα ζώο με δύο πόδια;

ΜΠΙΡΙΓΚΟΓΚΟΣ: Ένα ζώο με δύο πόδια είσαι εσύ!

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ζώο είμαι εγώ, δεν ντρέπεσαι:

ΜΠΙΡΙΓΚΟΓΚΟΣ: Γιατί τότε προχθές σου έλεγε ο φούρναρης, ρε ζώο γιατί δεν πληρώνεις το ψωμί που χρωστάς;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Σιωπή! Για πες μου εσύ Κοπρίτη ένα ζώο με τέσσερα πόδια;

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Ένα ζώο με τέσσερα πόδια ...Α...ένα ζώο με τέσσερα πόδια. Ένα ζώο με δύο πόδια τί είναι;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ένα ζώο με δύο πόδια είναι η κότα.

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Τι θα πω τώρα εγώ;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ένα ζώο με τέσσερα πόδια.

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Δύο κότες μαζί!

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Περάστε γρήγορα μέσα να φάμε! Γρήγορα μη κρυώσουν οι ελιές!

Μ/ΚΟΣ  Μπαμπάκο, σου ’χω νέα…

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ:  Και τι νέα μου ’χεις; Τι έκανες πάλι, παλιόπαιδο;

Μ/ΚΟΣ:  Τίποτα δεν έκανα μπαμπάκο μου. Στο σχολειό θα ’λθουνε οι γονείς.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και τι θα κάνουν οι γονιοί στο σχολειό; Γράμματα εγώ δεν μαθαίνω.

Μ/ΚΟΣ  Όχι καλέ μπαμπάκο… Για τους βαθμούς μας θα ’λθεις. Να μάθεις την πλόοδο… Έτσι λένε οι γλαμματικοί. Να εγώ προχθές έμαθα για το δασοξυριζοσμακλανικό οξύ στη φυσική.

ΚΟΠΡΙΤΗΣ Δεσοβουνοκλινικοπροξύ το λένε.

ΚΟΛΛΗΤΗΡΙ Δεσοξυριβονουκλενικό οξύ, βρε παιδιά.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ  Καλά, καλά, θα έρθω αύριο το πρωί. Μπρος όλοι μέσα να φάμε γιατί θα κρυώσουν οι ελιές.

2^Η ΣΚΗΝΗ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ – ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ Έρχεται ο Χατζηαβάτης και χτυπάει την πόρτα της καλύβας του Καραγκιόζη.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ποιος χτυπά την πόρτα της θύρας και κουνιέται το παράθυρο της οικίας μου;

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Έλα Καραγκιόζη μου σε θέλω.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλώς τον διεθνή απατεώνα.

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ:  Καραγκιόζη μου μήπως ξέρεις κανένα μορφωμένο να τον διορίσει ο Πασάς γενικό;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι, διακόπτη;

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Γενικό Γραμματικό στο παλάτι. Μίλησα πριν από λίγο με τον Ταχήρ και μου είπε ότι ψάχνει να βρει  κάνα μορφωμένο για να αναλάβει μόρφωση της Βεζιροπούλας.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πόσο μορφωμένο;

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Να έχει βγάλει μια βδομάδα στο δημοτικό.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και γιατί δεν το κάνει μόνος του;

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Έρχονται πάρα πολλοί αγράμματοι στον Πασά και τον παρακαλούν να τους  βοηθήσει και εκείνος αναθέτει την δουλειά στον Ταχήρ και έχει κουραστεί ο καημένος. Στον τόπο μας όπως ξέρεις το 90% είναι αγράμματοι...Έτσι του είπα ότι θα προσπαθήσω να τον βοηθήσω.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και θα παίρνει λεφτά και θα τρώει ο  διακόπτης γραμματέας;

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Βεβαίως και θα τρώει και θα πληρώνεται από το Σαράι.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και γιατί δεν πας του λόγου σου;

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ο πατέρας μου με έστελνε σχολείο ο ταλαίπωρος κι εγώ έπαιζα βόλους και ποδοσφαιράκια κι έκανα τον έξυπνο στους συμμαθητές μου που διαβάζανε και σήμερα είναι όλοι σε καλές θέσεις και βγάζουν το ψωμί τους. 

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλέ βρε, κι εγώ μπροστά σου τι είμαι; ( Του ρίχνει μία καρπαζιά)

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Μην βαράς. Τι είσαι;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Στραβομάρα έχεις;

Δεν είμαι μορφωμένος; Και μάλιστα παραμορφωμένος;

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Δεν το 'ξερα Καραγκιόζη μου! Και μέχρι ποια τάξη; Έχεις πάει στην πρώτη;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όχι

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Στη Δευτέρα;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όχι

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ:Στην Τρίτη;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όχι

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Στην Τετάρτη;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όχι

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Στην Πέμπτη;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ούτε.

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Τότε που πήγες;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ:  Στην Παρασκευή και ξημέρωνε Σάββατο.

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ:Έχεις βγάλει το δημοτικό;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πιο πάνω ακόμη.

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Το Λύκειο;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ψηλότερα ακόμη!

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ:Τι έχεις βγάλει;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Είμαι απόφοιτος και τελειόφοιτος επανεξεταστέος της γαϊδουροσχολής Κέρκυρας. Μη στεναχωριέσαι. Τώρα ετοιμαζόμουνα να πάω στους γραμματικούς, για να ρωτήσω πώς πάνε τα παιδιά μου στο σχολείο. Ε, ευκαιρία είναι να κάτσω κι εγώ μια βδομάδα, να μάθω δυο γράμματα και να παρουσιαστώ στον πασά.

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ:Τότε λοιπόν πάμε να σε γνωρίσω στο Βεζύρη.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: ( Σιγά ) Ωχ! Μανούλα μου θα πέσει το ξύλο χλοερό. Χατζατζάρη είδα ένα όνειρο ότι τηγάνιζα παραθυρόφυλλα.  

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Προχώρα και άσε τα αστεία. ( Ο Χατζηαβάτης χτυπάει στο Σαράι)  .

3^η ΣΚΗΝΗ  ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ – ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ - ΠΑΣΑΣ

( Βγαίνει ο Πασάς )

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ : Προσκυνώ ο καημένος.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Προσκυνώ ο ψημένος.

ΠΑΣΑΣ: Σηκωθείτε επάνω.

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ : Πασά μου να σας συστήσω τον κύριο Καραγκιοζόπουλο μορφωμένο στο εσωτερικό και εξωτερικό με πολλές γλώσσες και έχει κάνει σε πολλά Πανεπιστήμια.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: ( Λέει σιγά )Πω πω ψέμα ! Ρε το μαλαγάνα !

ΠΑΣΑΣ: Περάστε κύριε Καραγκιοζόπουλε.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ:Μάλιστα κύριε Αυγουστόπουλε.

ΠΑΣΑΣ:Πού έχετε σπουδάσει; Έχετε κάνει στο εξωτερικό;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έχω σπουδάσει Γερμανία, Γαλλία , Αγγλία , Αμερική, Κίνα, πείνα, λόρδα και ξελίγωμα.

ΠΑΣΑΣ:Ξέρετε και ξένες γλώσσες;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ:Πολλές.

ΠΑΣΑΣ:Ποια γλώσσα σας αρέσει καλύτερα;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Η μοσχαρίσια βραστή.

ΠΑΣΑΣ: Λοιπόν κύριε Καραγκιοζόπουλε, σας διορίζω δάσκαλο της κόρης μου, της Βεζυροπούλας . Θα σας δίνω 1000 ευρώ το μήνα. Συμφωνείτε;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Λίγα είναι, κύριε. Γιατί εγώ ένας μορφωμένος πρέπει να παίρνω 2000 ευρώ διότι για σας  δεν είναι πολλά.

ΠΑΣΑΣ: Πολλά είναι, αλλά θα το κανονίσουμε. Πάμε μέσα να σας δώσω και μια προκαταβολή. ( Φεύγουν).

4^Η ΣΚΗΝΗ

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Φεγγαράκι μου λαμπρό φέγγε μου να περπατώ, να πηγαίνω στο σχολειό να μαθαίνω γράμματα και να τρώω και κάνα κουλούρι να γλιτώνω από της πείνας τα δράματα. Ώχ Μανούλα μου θυμήθηκα τα νιάτα μου, που πήγαινα σχολείο κι ήμουνα και καλός μαθητής, τρομάρα να μου ‘ρθει. Για να δω είναι εδώ ακόμα κείνη η δασκάλα η κυρία Αγλαΐα που είχα στην έκτη δημοτικού ρε Χατζατζάρη.  

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Μα Καραγκιόζη μου πώς είναι δυνατόν να είναι ακόμα βρε κακομοίρη, τώρα θα είναι γιαγιά χούφταλο.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι λες ρε Χατζατζάρη, εγώ αυτηνής όταν τελείωσα το δημοτικό της έριχνα και δυο χρόνια.

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Μα τι λες Καραγκιόζη μου πόσο χρονών πήγες δημοτικό;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κανονικά πήγα 6 απλά έφυγα στα 24.

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Και η δασκάλα 22! (με απόγνωση)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπράβο ρε Χατζηχαβιάρη ξέρεις πολλαπλασιασμό.

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Μα πώς γίνεται;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γίνεται γίνεται. Βλέπεις ήμουν πολύ καλός μαθητής έμενα τρία χρόνια στην κάθε τάξη για να την μάθω καλά. 3 χρόνια στην πρώτη 3 στη Δευτέρα, πόσο ήμουν λοιπόν στο τέλος της έκτης βρε παιδιά;

(Περιμένει κάποιο απ’ τα παιδιά της πλατείας να απαντήσουν 24)

ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Καλά καλά άντε πήγαινε Καραγκιόζη μου γιατί εσύ θα με τρελάνεις.

(Κλείνει η αυλαία και εμφανίζεται μια εικόνα του σχολείου 12^ο Δημ. Νίκαιας στη θέση του Σεραγιού.)

5^Η ΣΚΗΝΗ

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ας χτυπήσω την πόρτα της διευθύντριας (Χτυπά)

ΑΓΛΑΪΑ: Παρακαλώ περάστε.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αγλαΐα συ ‘σαι, δεν το πιστεύω είσαι διευθύντρια τώρα;

ΑΓΛΑΪΑ: Ποιος είστε γνωριζόμαστε από κάπου;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έλα ρε Αγλαΐτσα εγώ είμαι ο Καραγκιοζόπουλος από την έκτη δημοτικού.

ΑΓΛΑΪΑ: Καραγκιόζη μου εσύ είσαι; Τι κάνεις βρε παιδί μου; Πώς πάει η οικογένεια τα παιδιά;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Θυμάσαι ρε Αγλαΐα που ήμουν ο μεγαλύτερος μαθητής στην τάξη. Μεγαλύτερος κι από σένα τη δασκάλα.

ΑΓΛΑΪΑ: Ναι Καραγκιόζη μου δεν άλλαξες καθόλου.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναι μόνο που τώρα έγινε το κεφάλι μου πλατεία Συντάγματος (δείχνει τη φαλάκρα του) και τα πόδια μου μεγάλωσαν και δε βρίσκω νούμερο παπούτσι.

ΑΓΛΑΪΑ: Μα ούτε και τότε φορούσες παπούτσια Καραγκιόζη μου.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναι αλλά τότε ήταν από άποψη, ενώ τώρα μετά το Δ.Ν.Τ., πού να βρεις λέφτα για παπούτσια.

ΑΓΛΑΪΑ: Πάντα χορατατζής Καραγκιόζη μου. Και πώς από δω και μας θυμήθηκες;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να βρε Αγλαΐα η κρίση μ’έφερε και η Μέρκελα κείνη η καγκελάρια η τσιγκούνα.

ΑΓΛΑΪΑ: Δεν καταλαβαίνω Καραγκιόζη μου.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κάτσε βρε Αγλαΐα να σου εξηγήσω.

(Μιλάει στα παιδιά)

Τι να της πω τώρα βρε παιδιά πρέπει να βρω μια δικαιολογία. Δε γίνεται να πω ότι, θα πάω να κάνω μάθημα στη Βεζιροπούλα και να κοροϊδέψω τον Πατσά αφού  απ’ την πείνα και την κρίση, έπιασε η κοιλιά μου να χορεύει καρσιλαμά πεντοζάλη rock n’ roll κι άλλούς ελληνικούς και ξένους χορούς.

(ακούγεται μουσική και χορεύει)

ΑΓΛΑΪΑ: Τι κάνεις Καραγκιόζη μου χορεύεις;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναι δεν είναι τίποτα απ’ την πείνα παρασύρθηκα, το παθαίνω συχνά.

Κοίτα Αγλαΐα αν μπορείς να με γράψεις στο σχολείο να παρακολουθήσω για μια βδομάδα μάθημα, ώστε να βοηθήσω κι εγώ τα παιδάκια μου στο σπίτι στα μαθήματα, μιας και δεν έχω χρήματα να τα γράψω φροντιστήριο.

ΑΓΛΑΪΑ:  Να έρθεις Καραγκιόζη μου το σχολείο μας είναι ανοιχτό για όποιον θέλει να μάθει.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Φχαριστώ βρε Αγλαΐα.

6Η ΣΚΗΝΗ

(Πάει απ’το σχολείο στην παράγκα)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Παιδιά πέφτω να κοιμηθώ, να μη μ’ ενοχλήσει κανείς γιατί αύριο έχω πρώτη μέρα σχολείο και έχω αγωνία. Μου ‘πε κιόλας η κυρα Αγλαΐα η διευθύντρια ότι όλοι η καθηγητές του σχολείου ήταν συμμαθητές μου στο δημοτικό. Έχω μεγάλη περιέργεια να δω τι μάθημα θα κάνει ο καθένας.

ΜΙΡΙΓΚΟΓΚΟΣ: Μπαμπάκο θα έθλεις με τα πλωτάκια; Έλα έχω καλή δασκάλα.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όχι βρε είμαι μεγάλος για πρώτη, θα πάω στην έκτη με τα μεγάλα παιδιά. Άντε κοιμηθείτε τώρα για να ξυπνήσουμε στην ώρα μας.

(Βγαίνει το φεγγάρι μετά κατεβαίνει και βγαίνει ο ήλιος, μ’ένα φακό από πίσω για να φαίνεται καλύτερα.)

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Ξύπνα ρε πατέρα θ’ αργήσουμε και θα φωνάζει η δασκάλα!

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μμμμ (μουγκρίζει) Άσε με να τελειώσει πρώτα τ’ όνειρο και μετά.

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Ποιο όνειρο ρε πατέρα ξύπνα ντε!

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Βρε άσε κι έχω αγώνα.

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Τι αγώνα;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να παλεύω μ’ ένα μπούτι κοτόπουλο κι όποιος κερδίσει θα φάει τον άλλο.

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Ξύπνα ρε πατέρα ξύπνα! (Τον τραβά απ’ τα πόδια και το βγάζει έξω απ’ την καλύβα)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Άσε με σου λέω μη με τραβάς. Να τώρα τι κατάλαβες, έχασα και πρέπει να κάτσω να με φάει.

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Ξύπνα ρε πατέρα, όνειρο ήταν, μην ανησυχείς! Πού να βρεθεί το μπούτι κοτόπουλο για να σε φάει.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναι βρε παιδάκι μου καλά λες. Άντε πάμε στο σχολείο να μην αργήσουμε.

7^η  ΣΚΗΝΗ

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α ωραία! Ας βρω ένα θρανίο, κοντά στο παράθυρο, με θέα στην Ακρόπολη για να καθίσω. Γειά σας παιδιά μου αγαπημένοι μου συμμαθητές και κοινό μου λατρευτό στις παραστάσεις κάθε Πέμπτη 6 με 7 για να μην ξεχνιόμαστε.

ΠΑΙΔΙΑ: Γεια σου Καραγκιόζη.

(Ακούγεται μουσική και μπαίνει ο Σταύρακας)

ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Αμάν Βαγγελίστρα μου, πες μου ότι αυτός που βλέπω δίπλα στο παράθυρο είναι ο Καραγκιοζάκος (γελάει). Αδερφάκι μου Καραγκιοζάκο, στο δημοτικό σε άφησα και στο δημοτικό σε βρήκα.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναι ρε Σταύρο ήρθα να τα κάνω επανάληψη.

ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Έτσι Καραγκιόζο άραξε τώρα τα κυβικά σου και μείνε απίκο δίπλα στο πατζουρόφυλλο κι εγώ λέω σ’ όλα τα μαθητάκια μου βουρ στο μάθημα για να μη μείνετε όλα βούρλα και ξυλαπελέκητα παρά γατόνια μετά πετάλων και κλάδων. Σωστός;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπράβο ρε Σταύρο προχώρει και θέλω να μάθω σήμερα Άλγεβρα και Γεωμετρία.

ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Φχαριστώ Καραγκιοζάκο ,δώσε βάση και ξεκινώ απ’ το προαιώνιο μαθηματικό ερώτημα, που βασανίζει τας επιστήμονας, επί σειρά συναπτών ετών κι έχουν μανουριάσει και φυσάν και ξεφυσάν και την άκρη δεν εβρίσκουν ήτοι: «Τρεις το λάδι τρεις το ξύδι πόσες το λαδόξυδο;»

Παιδιά (απευθύνεται στο κοινό) το ξέρει κανείς;

Απαντούν αν ξέρουν τα παιδιά ή κάποιος μεγάλος:  «τρεις και το λαδόξυδο»

ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ: Έτσι άματις και το τμήμα πετάει κι ο δάσκαλος ευτυχής το βίο διάγει κι ούτε μορμολικιές κι αγριάδες χρειάζονται καθότι σένια τα μαθητούδια.

Γεια σας μάγκιες, ο Στάυρος φεύγει επειδής τέλειωσε προς το παρόνε τας παραδόσεις τας διαλέξεις και τα ρέστα. Γεια σου Καραγκιοζάκο παλιέ μου συμμαθητά!

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γεια σου Σταύρο μόρτη των αριθμών και των τριγώνων.

  

8^Η ΣΚΗΝΗ

(Μουσική Νιόνιου «Σου λένε Πάτρα-Πειραιά, ζωντανά με κιθάρα μαντολίνο και μελόντικα και κάποια παιδιά που θα ξέρουν το τραγούδι ως χορωδία)

Ωραία που ‘ναι η Ζάκυνθος (τραγούδι)

Το τραγουδάει ο Νιόνιος του Καραγκιόζη για την Ζάκυνθο:

G             Am                      D                    G

Σου λένε Πά-, Σου λένε Πάτρα-Πειραιά

G             Am                   D                G

που είν όλο, που είν όλο φουγάρα

G                         Am                         G 

κι εσύ καημένη Ζάκυνθος ωω, ω,ω

2

                    D              G

με πόρτο, με   ρεπάρα

G               Am                     D                    G

Ζάκυνθος με, Ζάκυνθος με τις ομορφιές

G             Am                   D                 G

Τα τόσα σου, τα τόσα σου καπρίτσα

G                            Am                            G 

2

Τα βράδια στις ακρογιαλιές ωω, ω, ω

                 D              G

με όμορφα  κορίτσα (2)

 ( G                                                     Am

Τρια λαρι λαρι λαρι λα-ραλα λαλα λερω

D                                                              G

Τρια λαρι λαρι λαρι  λα-ραλα λαλα λω )

Διασκευή τραγουδιού: Γιάννης Φαινέκος

 

ΝΙΟΝΙΟΣ: Καλημέρα φιόρα του λεβάντε μικροί μου μπαμπίνοι.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μωρέ γιατί τους λέει μπαμπουίνους. Κάτσε κάτσε ν’ ακούσουμε είναι ωραία τα ιταλικά.

ΝΙΟΝΙΟΣ: Μα ποιος είναι τούτος; Ψυχή τσης ψυχής μου Καραγκιόζο συ σε βρε διασκάντζε, τροφαντόρε, απατεωνίσκο;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Εγώ είμαι ρε Νιόνιο, ο αρχιμπαμπουίνος, αλλά γιατί με κοροϊδεύεις; Ήρθα να μάθω γράμματα για να δείξω και στα παιδάκια μου.

ΝΙΟΝΙΟΣ: Δε σε κοροϊδεύω Τζάνε μου μπαρτσολετάρω πλάκα σου κάνω, αστειεύομαι.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Άντε βρε Νιόνιο δείξε μου κανένα ιταλικό (μιλάει στα παιδιά)-για να μπορώ παιδιά να μιλήσω κι εγώ  στη Βεζιροπούλα να την εντυπωσιάσω να πάρω τα λεφτά, να φάω που πεινάω ο καψερός.

ΝΙΟΝΙΟΣ: Να κάτσεις Καραγκιόζο μου με βολόντα, θέληση, να πάρεις την οκαζιόνε, την ευκαιρία, που σου δίνει το σχολείο να μην μείνεις νιοράντες, αμαθής και αβέλιδος, κούτσουρο κι εγώ θα σου δώσω και ατεστάτο πιστοποιητικό να ‘ χεις να δείχνεις και να καμαρώνεις Τζάνε μου.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναι ρε Νιονιό για δείξε μου.

ΝΙΟΝΙΟΣ: Δώσε βάση και βάλε το μεντέ σου να δουλέψει να κλίνουμε μαζί το ρήμα πάρλο που πα να πει μιλώ.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Άντε ρε Νιόνιο θα τον βάλω το μπιντέ μου να δουλέψει.

ΝΙΟΝΙΟΣ: Θα λέω εγώ κι εσύ Καραγκιόζο μου θα ριπιτεζιάρεις ψυχούλα μου θα τα ξαναλές.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Για ξεκίνα.

ΝΙΟΝΙΟΣ: Ιο πάρλο

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Το γιο μου τον Παύλο.

ΝΙΟΝΙΟΣ: Του πάρλι

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Το κακό του το χάλι

ΝΙΟΝΙΟΣ: Έγκλι πάρλα.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τελεία και παύλα.

ΝΙΟΝΙΟΣ: Όλο μαζί τώρα Καραγκιόζο μου.

Ιο πάρλο

Του πάρλι

Έγκλι πάρλα

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Το γιο μου τον Παύλο

                                 Το κακό του το χάλι

                                 Τελεία και πάυλα.

ΝΙΟΝΙΟΣ: Σουμπλίμα Καραγκιόζο μου, υπέροχα. Μον τσε μάλε, μον τσε μάλε.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Φχαριστώ βρε Νιόνιο, είσαι κι εσύ καλός δάσκαλος. Για να δούμε τώρα τι λέει το πρόγραμμα; Α! Γυμναστική.

ΝΙΟΝΙΟΣ: Μπένε λεζιόνε και τσάο μπαμπίνο.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γεια σου και σένα μπαμπουίνο.

9^Η ΣΚΗΝΗ

Μπαίνει ο ξεβιδωμένος (Σολομών) Ακούγεται μουσική και χορεύει.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ω ρε τιν’ τούτος. Έφυγε ο μπαμπίνος και μπήκε ο μπαμπουίνος (γελά). Μωρέ τούτος είναι ο ξεβιδωμένος ο Σολομών. Συμμαθητής μου ήταν κι αυτός κι έγινε γυμναστής. Ρε για δες το Σολομώντα (γελά πάλι)

ΣΟΛΟΜΩΝ: Εϊ βρε βίζω λα βίζω ε βρε λαίμαργα κοιτάζω ντε ντέι ντε ντέι εεεε ντεντεντεντέ (κουνιέται συνέχεια, κάνει γυμναστική)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπρου κιτς κιτς κιτς

ΣΟΛΟΜΩΝ: Εϊ βρε εγώ γυμνάζει όλη τάξη με ρυθμός. Έι ντεντεντέι.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Βρε κε κεξ κουάξ κουάξ. Ρε Σολομών, βρε με θυμάσαι τρομάρα να σού ‘ρθει.

ΣΟΛΟΜΩΝ: Έι βρε Καραγκιοζαρίνο ντε ντέι. Τι δουλεύει  σε μένος τάξη  Καραγκιοζαρίνος;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι δουλεύει, τον κόσμο δουλεύει όπως πάντα ρε Σολωμόντα.

ΣΟΛΟΜΩΝ: Ε βρε και τώρα Καραγκιοζαρίνο (πάμε μαζί με όλα τα παιδιά που μας βλέπουν από κάτω) δυο χέριος πάνως  εϊ ντεντέι δυο χέριος κάτως ντεντεντεντέϊ.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναι πάμε όλοι παιδάκια με το ντεντένι του Σολωμόντα. Πάμε μαζί ό,τι μας λέει το κάνουμε όλα τα παιδιά και σεις οι από κάτω (απευθύνεται στα παιδιά της πλατείας κάποιος δάσκαλος τους δίνει το έναυσμα)

ΣΟΛΟΜΩΝ: Δυο χέριος πάνως  εϊ ντεντέι δυο χεριος κάτως ντεντεντεντέϊ, δυο χέριος πάνως  εϊ ντεντέι δυο χεριος κάτως ντεντεντεντέϊ. Και τώρα κουνάμε και πόδιος εμπρός μαρς εϊ ντεντέι ντεντεντεντέϊ   -    εϊ ντεντέι ντεντεντεντέϊ (ακούγεται ποντιακή μουσική και χορεύουν τέσσερις μαθητές-τριες από τη μία και από την άλλη χορεύουν ποντιακά φορώντας παραδοσιακά σαρίκια).

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α να ‘σαι καλά βρε Σολομώντα γυμναστήκαμε και σήμερα. Βρε τι συμμαθητές έχω γω. Βίδα δε μου έμεινε στη θέση της πανάθεμά σε ξεβιδωμένε.

ΣΟΛΟΜΩΝ: Ε Καραγκιοζαράκο εγώ χάρηκως πολύ που σε είδως ε ντεντεντεντέ.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έτσι ντε βρε Σολομών και γω χάρηκος αλλά τώρα πρέπει να σοβαρευτούμε, γιατί έρχεται η κυρία Ελένη να διδάξει γλώσσα και έχω ακούσει ότι είναι αυστηρή.

ΣΟΛΟΜΩΝ: Αϊ χαιρεταρίνος μαθηταρίνος εντεντε ντε ντέ.

10^Η ΣΚΗΝΗ

Μπαίνει η Ελένη.

ΕΛΕΝΗ: Καλημέρα.

Καραγκιόζης: Καλημέρα σας. Καραγκιόζης Καραγκιοζόπουλος. Ο καινούριος σας μαθητής.

ΕΛΕΝΗ  Καλώς ήρθες. Κάθισε. (φεύγει και αλλάζει με φιγούρα θρανίου)

Μαθητής 1: Καλημέρα κυρία Ελένη. Κυρία, τι μάθημα θα κάνουμε;

Μαθητής 2: Εγώ λέω να μην κάνουμε.

Μαθητής 3: Γιατί, πάλι αδιάβαστος/η είσαι;

Μαθητής 4: όπως πάντα.

(Γέλια.)

ΕΛΕΝΗ: Σσσστ! ησυχία τώρα. Είστε έτοιμοι να γράψουμε το τεστ στη γλώσσα;

Μαθητές (όλοι): όχι!

ΕΛΕΝΗ: Ποσώς μ’ ενδιαφέρει. Αρχίζουμε.

(…)

ΓΙΑΝΝΗΣ: Mου δίνεις ένα μολύβι;

Μαθητής 1: Ναι, αλλά πάλι δεν έφερες; Ορίστε, πάρε.

Ελένη:  σσστ! Αρχίσαμε.

(Γράφουν. Μετά από λίγο…)

ΓΙΑΝΝΗΣ: κυρία, έχασα το μολύβι μου.

ΕΛΕΝΗ: Ε, ψάξε. Κάτω θα έπεσε.

ΓΙΑΝΝΗΣ: ψάχνω, αλλά δε βρίσκω το μολύβι μου. 

Μαθητής 1: Εννοείς το μολύβι ΜΟΥ! Βρες το τώρα.

(ψάχνουν)

Μαθητής 4: Τι ψάχνετε;

ΓΙΑΝΝΗΣ Ένα κόκκινο μολύβι. Μήπως το είδες;

Μαθητής 4 Όχι, πού να το δω; (ψάχνει)

Μαθητής 2: Ρε Γιάννη, πάλι έχασες το μολύβι σου; (ψάχνει)

Μαθητής 3: Καλά τι τα κάνεις, τα τρως; (ψάχνει)

Καραγκιόζης  Εγώ παρά την πείνα μου, ποτέ δε σκέφτηκα πάντως μέχρι τώρα να φάω μολύβια.

ΕΛΕΝΗ: Τι κάνετε εκεί;

ΓΙΑΝΝΗΣ: Ψάχνουμε το μολύβι μου.

Μαθητής 1: Εννοεί το μολύβι ΜΟΥ γιατί εγώ του το έδωσα.

ΕΛΕΝΗ Καλά καλά. Ποιος θα του δώσει ένα άλλο μολύβι, να τελειώνουμε;

Mαθητής 3 Εγώ δεν έχω άλλο.

Μαθητής 2 Ούτε κι εγώ.

Μαθητής 4 Εγώ κι αυτό που έχω το δανείστηκα από τον Καραγκιόζη.

Καραγκιόζης Κι εγώ τόση ώρα γι’ αυτό δε γράφω. Γιατί του το έδωσα.

ΕΛΕΝΗ Τελειώνετε. Λοιπόν, Γιάννη πάρε αυτό κι εσύ Καραγκιόζη πάρε ετούτο. Άντε. Γράψτε.

(…)

Καραγκιόζης: κυρία, έχω μια απορία.

ΕΛΕΝΗ Για λέγε ν’ ακούσουμε.

Καραγκιόζης  Θέλω να ρωτήσω το Γιάννη. Τρώγονται μόνο τα μολύβια ή και οι γόμες και οι ξύστρες, για να ξέρω.

ΕΛΕΝΗ Σιωπή. Γράψτε.

(…)

ΓΙΑΝΝΗΣ: Κυρία, έχασα το μολύβι μου.

ΕΛΕΝΗ: Άντε πάλι. Για ψάξε. Κάτω θα έπεσε.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Ψάχνω, αλλά δε βρίσκω το μολύβι μου. 

Μαθητής 1: Εννοείς το μολύβι ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ που έχασες, αφού πρώτα έχασες το ΔΙΚΟ ΜΟΥ! Βρες το τώρα.

(ψάχνουν)

Μαθητής 4: Τι ψάχνετε;

ΓΙΑΝΝΗΣ Ένα κίτρινο μολύβι. Μήπως το είδες;

Μαθητής 4 Όχι, πού να το δω; (ψάχνει)

Μαθητής 2: Ρε Γιάννη, πάλι έχασες το μολύβι σου; (ψάχνει)

Μαθητής 3: Καλά τι τα κάνεις; (ψάχνει)

Καραγκιόζης  Το έφαγες κι αυτό; Θα πρέπει να μου εξηγήσεις πώς το τρως και δεν πνίγεσαι.

ΕΛΕΝΗ: Τι κάνετε εκεί;

ΓΙΑΝΝΗΣ: Ψάχνουμε το μολύβι μου.

Μαθητής 1: Εννοεί το μολύβι ΣΑΣ και το μολύβι ΜΟΥ.

ΕΛΕΝΗ:  Έλεος!

Μαθητής 3 Μισό λεπτό καλέ κυρία. Θα ψάξουμε όλοι και θα το βρούμε.

Μαθητής 4 Κάπου εδώ θα είναι.

Μαθητής 2 Μήπως έπεσε μέσα στην τσάντα σου;

(Ψάχνουν όλοι μαζί. Όπως σκύβει ο Γιάννης, το μολύβι του πέφτει από τα μαλλιά)

ΕΛΕΝΗ:  Νάτο. Μες στα μαλλιά σου το είχες; Για να δω μήπως έχεις κι άλλο;(…) ορίστε, νάτο.

 (χτυπάει η πόρτα)

ΕΛΕΝΗ  Ορίστε τώρα, χάσαμε όλη την ώρα. Παιδιά, έρχεται ο επιθεωρητής.

(Τραγούδι είσοδος Μορφονιού)

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Εγώ είμαι ο Μορφονιός τα’ όμορφο παλικάρι, τι κάνουν τα παιδάκια μου που όλα τους έχουν χάρη;

ΠΑΙΔΙΑ: Καλά είμαστε κύριε επιθεωρητά.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Βρε διαβάζετε τα μαθήματά σας που σας τα δείχνει η όμορφη και καλή σας δασκάλα η κυρία Ελένη;

ΠΑΙΔΙΑ: Μάλιστα κύριε επιθεωρητά.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και τα ρέστα παγωτά.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Είναι καλά τα παιδιά κυρία Ελένη μας ουίγκ μαμά μου;

ΕΛΕΝΗ: Καλά και διαβαστερά και σήμερα έχουμε κι έναν καινούριο μαθητή τον Καραγκιοζόπουλο.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Κι είναι καλός ο νέος μαθητής;

ΕΛΕΝΗ: Ναι ναι και πολύ έξυπνος τρομάρα του.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Παιδί μου Καραγκιοζόπουλε θα μου απαντήσεις σε μια ερώτηση στο μάθημα της ιστορίας;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Για ρίχ’ τη αλλά πρόσεχε το γιαταγάνι.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Μωρέ ποιο γιαταγάνι μου λες μυτούλα είναι.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μυτούλα τούτο δω (γελάει). Την ακονίζεις κιόλας;

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Βρε δεν είναι μαχαίρι. Σου λέω είναι μύτη ουίγκ μαμά μου.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μύτη;

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Μύτη, όμορφη γαλλικιά.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α πες μου έτσι γαλλικιά, γι’ αυτό δεν την κατάλαβα κι εγώ. Εγώ μόνο ελληνικά καταλαβαίνω και λίγα ιταλικά που έμαθα με τον Νιόνιο προηγουμένως. Βρε μήμπως είναι κλάξον (την πιέζει κι ακούγεται κλάξον) Α καλά λέω κλάξον είναι.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Θα μου απαντήσεις τώρα ή θα το πω στη μαμά μου που είναι στο υπουργείο να σε σχολάσει αφού είσαι και πολύ μεγάλος για μαθητής;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλά αν είναι έτσι πες μου.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Τι ξέρεις για την Επανάσταση του 21;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Πολλά και διάφορα, περίπου 21.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Για πες.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ξέρω για τη Θρυλική Εταιρία

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Τη Φιλική.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αυτή.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Άλλο;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Για τη ναυμαχία στην Αλαμάνα.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Στο Ναυαρίνο.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Σ’ αυτό.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Άλλο;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Για την καπετάνισσα εκείνη στις Σπέτσες την Μπουρμπουλήθρα.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Την Μπουμπουλίνα βρε.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αϊ γεια σου αυτή.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Μπράβο Καραγκιόζη μου, εσύ είσαι καλός, σε αξιολογώ με 9.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Όχι με 10;

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Όχι.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλά θα τ’ αντέξω κι ένα 9 στον έλεγχο.

ΜΟΡΦΟΝΙΟΣ: Ουίγκ χαιρετώ όλα τα παιδάκια και την όμορφη δασκάλα.

11^Η ΣΚΗΝΗ

Ντριιιιιιιιν. Διάλειμμα. (Ο μπερντές φεύγει. Εμφανίζονται οι Κέλλυ, Ελένη, Γιάννης Λ., Αμαλία, Σοφία, Εύα, Καλογρίδης, Καραγκιόζης.  Παίζουν μπάσκετ στο πραύλιο)

Κέλλυ: Ουφ, κουράστηκα.

Ελένη: Κι εγώ. Δεν αντέχω άλλο.

Γιάννης Λ.:  Το ζήτημα είναι σοβαρό. Δε μπορεί να μας κάνουν ό,τι θέλουν οι μεγάλοι.

Αμαλία: Εγώ συμφωνώ. Πολύ καταπίεση βρε παιδί μου. Κάνε εκείνο, κάνε τ’ άλλο.

Σοφία: Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;

Εύα: Γι’ αυτό σας είπα και σας το ξαναλέω. Να συνεδριάσουμε, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.

Καλογρίδης: Να μοιράσουμε αρμοδιότητες και να φτιάξουμε δική μας κυβέρνηση, να κυβερνήσουμε τον κόσμο.

Καραγκιόζης:  Εγώ συμφωνώ, αλλά θα φάμε κιόλας; Γιατί αν δε φάμε, και φάμε μόνο ξύλο στο τέλος, δεν κερδίζουμε τίποτα.

Ελένη: Αγαπητοί μου συμμαθητές, ακούστε. Η γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να μοιράσουμε τα υπουργεία μεταξύ μας, ώστε ο καθένας μας να έχει ένα συγκεκριμένο πράγμα να πει, να μην αερολογούμε, όπως έλεγε και ο δάσκαλός μας ο κύριος Γιάννης.

Γιάννης Λ.: Παιδιά μου μάθετε να συζητάτε. Να σέβεστε τον άλλον όταν μιλάει, να τον ακούτε προσεκτικά. Όπως μας έλεγε και η δασκάλα μας η κυρία Στάσα.

Κέλλυ: Παιδιά, εδώ ήρθαμε για σοβαρή συζήτηση. Λοιπόν, αρχίζουμε. Πρωθυπουργός, λέγετε.

Όλοι:  Ο Λουδάρος.

Γιάννης Λ.: Εντάξει, καλά να πάθετε. Μόνο ένας τρελός θα σας σώσει…

Αμαλία: Πάμε παρακάτω. Υπουργός Εθνικής Οικονομίας.

Σοφία: Η Εύα. Είναι και ταμίας της τάξης.

Εύα: Εντάξει, δέχομαι.

Καλογρίδης: Υπουργός Εσωτερικών; Εσύ, Ελένη. Είσαι μέσα σε όλα.

Ελένη Τέλος πάντων, αφού με πιέζετε…

Καραγκιόζης: …τραβάτε με κι ας κλαίω.

Ελένη:  Υπουργός Εξωτερικών;

Γιάννης Λ.: Ο Καλογρίδης που ξέρει και πολλές γλώσσες. Παρακάτω.

Κέλλυ: Υπουργός Εργασίας ο Καραγκιόζης. Που ξέρει καλά από όλες τις δουλειές.

Σοφία: Υπουργός Πολιτισμού εγώ. Μου αρέσουν οι τέχνες και τα γράμματα.

Αμαλία: Ε, τότε εγώ να μπω Υπουργός Υγείας.

Εύα: Εσύ, που αντί να μου βάλεις μια μέρα οξυζενέ μου έβαλες αμμωνία;… Άντε, καλά.

Καλογρίδης: Η Κέλλυ θα μπει Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, που ξέρει κι από λουλούδια.

Καραγκιόζης: Εγώ ως υπουργός προτείνω να μη χρειάζεσαι λεφτά για να φας. Να μπορείς να τρως όσο θέλεις κι ό,τι θέλεις τζάμπα.

Λουδάρος:  Καραγκιόζη, ας μιλήσουμε σοβαρά. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι να κλείσουμε τα σχολεία.

Αμαλία: Πώς; Τι είπε; Άκουσα καλά;

Λουδάρος:  Καλά άκουσες. Την πειθαρχία την καταργήσαμε, τους δασκάλους τους αγνοούμε, τι τα θέλουμε τα σχολεία;

Κέλλυ:  Κοίτα, κι εγώ πολλές φορές βαριέμαι το σχολείο, αλλά όχι και να το καταργήσουμε. Τόσα πράγματα μαθαίνουμε εδώ πέρα.

Καλογρίδης: Ψέμματα; Πόσα δε μάθαμε σ’ αυτά τα έξι χρόνια. Ήρθαμε νιάνιαρα και φεύγουμε άνθρωποι.

Σοφία: Εγώ δε θα ξεχάσω το πώς μάθαμε να συζητάμε μεταξύ μας αλλά και με τους άλλους.

Ελένη: Εμένα θα μου μείνει αξέχαστος ο τρόπος που έκαναν μάθημα οι δάσκαλοί μας.

Εύα: Πάνω απ’ όλα είχαν χιούμορ.

Καλογρίδης: Οπότε Λουδάρε απορρίπτεται η πρότασή σου.

Λουδάρος:  Τέλεια, ένας καλός πρωθυπουργός ξέρει πώς να φέρεται για να πετυχαίνει το στόχο του. Δεν το εννοούσα, ήθελα να δω πώς θα αντιδράσετε.

Καραγκιόζης:  Σαχλαμάρες. (Ντριιιιν.) Ορίστε, πάλι τέλειωσε το διάλειμμα και δε φάγαμε τίποτα. Η κοιλιά μου χτυπάει σαν ταμπούρλο.

Ελένη: Δεν πειράζει, μουσική έχουμε. Έλα να κάνεις τα ηχητικά.

(Κάθονται στα θρανία).

ΠΕΓΚΥ: Καλημέρα, παιδιά.

ΟΛΟΙ: Καλημέρα κυρία Πέγκυ.

ΠΕΓΚΥ: Παιδιά, να μην αργούμε. Θα κάνουμε στην άκρη τα θρανία, θα φέρουμε τα μουσικά όργανα και θα κάνουμε την τελική πρόβα της μπάντας μας σήμερα. Εντάξει; Πάμε, λοιπόν.

Ακούγεται εδώ το τραγούδι ο πιο καλός ο μαθητής και συνεχίζει η μουσική τραγουδώντας όλοι στην πλατεία μέχρι να στηθεί η μπάντα.

ΑΦΗΓΗΤΡΙΑ: Είμαστε όλοι διαφορετικοί. Αυτό το ξέρουμε νομίζω καλά, εμείς τα παιδιά, γιατί δεχόμαστε ο ένας τον άλλον στην παρέα μας, με την όποια διαφορετικότητα και ιδιαιτερότητά του και γινόμαστε φίλοι και συνοδοιπόροι. Το «διαφορετικό» είναι κέρδος, είναι γνώση, είναι φαντασία, είναι αγάπη. Είναι αγάπη! (ακούγονται οι Beatles: “All you need is love, love is all you need…”)

Ναι σωστά το λένε οι Beatles αγάπη!

Αυτό το μήνυμα θέλουμε να στείλουμε σε όλους τους μεγάλους. Στους γονείς μας, στους δασκάλους μας, στην κοινωνία!

«Μια διαφορετικότητα και μια μέρα» από την μπάντα μας:  «The Big Band»

Τα παιδιά τραγουδούν ζωντανά το τραγούδι: «Mια διαφορετικότητα και μια μέρα»

(Στίχοι- μουσική-ενορχήστρωση: Γιάννης Φαινέκος)

ΕΠΑΝΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΜΠΕΡΝΤΕΣ (αλλάζει το σκηνικό του σχολείου με  Σαράϊ )

12^Η ΣΚΗΝΗ

Ο Καραγκιόζης διδάσκει στη Βεζυροπούλα ιστορία για τον Μέγα Αλέξανδρο και το καταραμένο φίδι.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α ωραία τώρα που τα ‘κανα επανάληψη κι έγινα φωστήρας ας πάω στη Βεζυροπούλα για να πάρω και τα υπόλοιπα λεφτά. Μιρικόγκο για βγες έξω παιδί μου.

ΜΙΡΙΚΟΓΚΟΣ: Έλα πατέλα.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Για φέρε μου ρε αγόρι μου εκείνο το τσουβάλι που μαζεύουμε την κοπριά απ’ τα περιστέρια και την πουλάμε για μανιτάρια αμανίτες.

ΜΙΡΙΚΟΓΚΟΣ: Το μεγάλο πατέλα.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Το μεγάλο δυστυχώς.

ΜΙΡΙΚΟΓΚΟΣ: Τι το θες πατελούλι

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Για να ‘χω κάπου να βάλω το ξύλο που θα φάω.

ΜΙΡΙΚΟΓΚΟΣ: Ώχου δεν αφήνεις τα χωλατά κι έχω διάβασμα.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλά για να πάω να χτυπήσω την πόρτα στο Σεράι ( Χτυπά)

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Πρόντο.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ωχ το καταλάβανε ότι πάω για φούντο.

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Παρακαλώ ποιος είναι;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Είμαι ο γραμματικός ο Καραγκιοζόπουλος.

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Περάστε κύριε γραμματικέ, ελάτε μπείτε.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να μπω αλλά δεν ξέρω πως θα βγω. Δεν έρχεσαι όξω βρε κοπέλα μου που έχει κι ωραία δροσιά για να μην σκάσουμε καλοκαιριάτικα.

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Δίκιο έχετε ας κάνουμε έξω μάθημα.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α ωραία είμαστε εδώ στη σκιούλα, κάτω απ’ το δέντρο. Τι να πούμε τώρα;

ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Να με διδάξετε.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να σε διατάξω;

ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Όχι να με διδάξετε να μου μάθετε καινούρια πράματα.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τι να σου μάθω ο καψερός;

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Ιστορία, γεωγραφία, ξένες γλώσσες. Θέλω να μπω στο πανεπιστήμιο.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Θέλεις να μπεις στο πανεπιστήμιο;  

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Ναι.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Και θέλεις να σε βάλω εγώ;

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Μάλιστα.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έχεις κλειδιά;

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Τι κλειδιά καλέ τι μου λέτε;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Καλά από πού θες να ξεκινήσουμε;

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Ας κάνουμε πρώτα ιστορία που μ’ αρέσει.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Α ωραία το αγαπημένο μου αντικείμενο. Ξέρω να σου πω μια ιστορία. Λοιπόν θα σου πω την ιστορία του προγόνου μου του Καραγκιόζη, που βοήθησε τον Μέγα Αλέξανδρο να σκοτώσει τον καταραμένο όφη.

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Α ωραία φαίνεται ενδιαφέρον! Είναι τρομαχτικό;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Έχει τρόμο, σασπένς, χιούμορ, που μου τα ‘κλεψε ο Κόπολας, αργότερα και τα ‘κανε και ταινία. Άκου λοιπόν…

Βγαίνει μπροστά από τον μπερντέ μια κοπέλα ως αφηγήτρια και αφηγείται, σύντομα την ιστορία της τελικής σκηνής, από το θεατρικό του Θ.Σκιών «ο Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι».

Την  αφήγηση κάνει η Ευφροσύνη Ψουρούκη, μετά από σχετικό video (https://www.youtube.com/watch?v=xNlUPSrE610), που παρακολούθησε και κατόπιν, αφού τη διαμόρφωσε μας την παρουσιάζει!

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: πολύ ωραία ιστορία κύριε γραμματικέ και πολύ ζωντανή η περιγραφή σου!

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μωρέ είδες τι ζωντανά που τα λέω ο άτιμος. Γι’ αυτό μ’ έκλεψε κι ο Κόπολας.

(Εμφανίζεται τότε ξαφνικά από το δέντρο το καταραμένο φίδι και ορμά στον Καραγκιόζη και τη Βεζυροπούλα)

Αμάν τ’ειν’ τούτο, το παράκανα με τη ζωντανή περιγραφή. Τούτο ζωντάνεψε στ’ αλήθεια!

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Φοβάμαι κύριε Καραγκιόζη.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μη φοβάσαι, άσε θα τον κανονίσω εγώ. Κοπρίτη, Κοπρίτη φέρε μου εκείνο το ξύλο που κοπανάμε τους ψύλλους στο σκύλο.

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Το μεγάλο;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναι φέρ’το θέλω να σκοτώσω ένα παλιόφιδο.

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Να πάρ’το έρχομαι και γω να σε βοηθήσω ρε πατέρα.

(Χτυπούν κι οι δύο το φίδι και το διώχνουν.)

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Αλλάχ πατέρα βοηθήστε με! (Μπαίνει στο Σεράϊ)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Να το έκλεισα πάλι στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μα πού πήγε η Βεζυροπούλα;

ΚΟΠΡΙΤΗΣ: Μπήκε στο Σαράϊ ρε πατέρα.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μάλλον θα τρόμαξε. Άσχημα τα πράγματα. Καλύτερα να ειδοποιήσω τον Μπαρμπαγιώργο, αλλιώς δε θα τη βγάλω καθαρή.

(Βγαίνουν πηγαίνοντας στην παράγκα)

13^Η ΣΚΗΝΗ

Η Βεζιροπούλα κλαίγοντας φωνάζει τον πατέρα της.

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Πατέρα μου, πατέρα μου, έλα είμαι πολύ τρομαγμένη. (Κλαίει)

ΠΑΣΑΣ: Τι έπαθες παιδί μου τι συμβαίνει;

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Εκείνος ο Καραγκιοζόπουλος μ’ αυτά που είπε, κόντεψε να με ξεκάνει.

ΠΑΣΑΣ: Τι λες παιδί μου δεν καταλαβαίνω. Δε σου δίδαξε γαλλικά;

ΒΕΖΙΡΟΠΟΥΛΑ: Όχι πατέρα.

ΠΑΣΑΣ: Ιταλικά;

ΒΕΖΥΡΟΠΟΥΛΑ: Όχι πατέρα, μόνο την ιστορία του καταραμένου όφη μου είπε και κόντεψε να με φάει και το φίδι.

ΠΑΣΑΣ: Ω  μα τούτος είναι απατεώνας δηλαδή  και μου έφαγε και τα λεφτά! Θα στείλω το Βελιγκέκα να τον περιλάβει. Βελιγκέκα, Βελιγκέκα! (Μπαίνει με τη Βεζυροπούλα στο Σεράϊ)

14^Η ΣΚΗΝΗ – Μπαρμπαγιώργος

(Ακούγεται η μουσική του Μπαρμπαγιώργου.)

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Γεια σου μπάρμπα μου στήριγμα της οικογένειας, κολώνα της στάνης και της μυτζήθρας.

ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ: Γεια σου ανιψουδιμ’ (χορεύουν μαζί)  

Τι ίπαθις βρι συφουριασμένου κι μι φωνάζεις κι αφησ’ στη μεσ’ τ’ άρμιγμα της Μαγδάλς κι θ’αλαργέψ’ του γαλ’.  

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπαρμπούλη μου κάτσε εδώ να με βοηθήσεις γιατί θα ‘ρθει όπου να ‘ναι ο Βελιγκέκας και θα με τουλουμιάσει.

ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ: Γιατί τι τις ίκανες τις Βιλιγκέκα και συ κυνηγάει βρι παλιόσκυλο, ντρουπή της οικουγένειας;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τίποτα βρε μπαρμπούλη μου εγώ φαΐ για τα παιδάκια μου ήθελα μιας και πεινάνε, αφού μας τα έφαγε όλα η Μέρκελα και ο Σουφλές.

ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ: Καλά βρι γελαδοφτυσμ’ κάτσει πίσου κι θα σι ξιμπλέξου πάλ’ ιγώ. 

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Ναι βρε μπαρμπούλη μου να συχωρεθούν τα πεθαμένα σου, εγώ πάω στην οπισθοφυλακή. (Μιλάει συνωμοτικά ) Άστε τώρα να φάει το ξύλο ο Βλάχος παιδιά!

ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ: Τι πεις ρι συφουριασμεν’;

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Τίποτα μπαρμπούλη μου, φοβάμαι λέω.

ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ: Κάν’ αλάργα ρι κι άσι του Γιώργ’ τούρα.

ΒΕΛΙΓΚΕΚΑΣ: Αϊ βρε γκιαούρ που ‘ναι κείνος ο Καραγκιοζόπουλος ου παχταρτζής, ου χιρτζής (κλέφτης) να τον χορτάσω μπερντέκ βάι βάι βάι.

ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ: Ε βρι τι σι καν’ τ’ ανψουδ’ μ;

ΒΕΛΙΓΚΕΚΑΣ: Άι βρε κάνε πίσου καμτσαλαμάκ μπερντέκ γκιαούρ Καραγκιόζ Αλλάχ Τανρέ (θεέ)

ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ: Βρι τι πεις τώρ’ θα σι πιριλάβ’ ι Γιώργς κι θα σι δειξ’! Παρ’ κι κειν’ παρ’ κι τουτ’ (τον βαρά)

ΒΕΛΙΓΚΕΚΑΣ: Ωχ βάι βάι βάι. Αλλάχ κουρουμαλέ μπενί αϊ βάι βάι βάι προυστάτεψ’ εμένα κουρουμαλέ!

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Αχ φχαριστώ ρε μπάρμπα κι ας ειδοποιήσουμε τώρα κυρίους κυρίες και τα’ αγαπημένα μας παιδιά, ότι το έργο μας έλαβε τέλος και να ευχηθούμε σε όλους, καλό καλοκαίρι και καλή πρόοδο στους συμμαθητές μου, της έκτης. Γεια σας γεια σας θα τα πούμε στο Γυμνάσιο!

Ακούγεται το τραγούδι ας κρατήσουν οι χοροί και όλες οι φιγούρες χορεύουν στον μπερντέ, αλλά και γύρω στον κόσμο μαζί με τα παιδιά.

Η ΚΟΥΡΤΙΝΑ ΚΛΕΙΝΕΙ.

ΦΙΝΑΛΕ: ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΑΠΟΛΟΥΝ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΤΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ

Παρουσιάστρια: Και κλείνουμε με τι άλλο… με μουσική βέβαια!

Από το 12 δημοτικό Νίκαιας : « The Big Band »

Εμφανίζεται ξανά η μπάντα και τραγουδάει τα τραγούδια:

1. Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο 
2. We will rock με διασκευασμένους στίχους

Η διασκευή των κομματιών έχει γίνει από την μπάντα μας: «The Big Band»