Τρίτη 19 Μαρτίου 2019
Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019
Περιγράφω ένα ατύχημα...
«Ο ασυνείδητος οδηγός»
Πριν από τέσσερα χρόνια
πήγαμε σε μια φίλη μου κοντά στο Μενίδι. Στο δρόμο κινούνταν δύο οχήματα, ένας καλός κύριος με το μηχανάκι του
και ένας μεθυσμένος με το αυτοκίνητο.
Ο κύριος με το αυτοκίνητο
έπεσε πάνω του και έφυγε. Το μηχανάκι έπεσε και ο άνθρωπος χτύπησε. Όλοι είχαν
σταματήσει , όπως κι εμείς. Η μαμά μου δεν μπορούσε να κοιτάξει και μου έλεγε
να κλείσω τα μάτια μου κι ο μπαμπάς μου κατέβηκε να δει τι έγινε.
Η μαμά του έλεγε να μην
κουνάει τα πόδια του γιατί πόναγε. Ευτυχώς πάνω σ’ ένα μηχανάκι ήταν ένας
ιατρός και του είπε κι αυτός να μην κουνιέται.
Όταν φτάσαμε στις φίλες μου χάλασε η ψυχολογία
τους,όταν έμαθαν για το συμβάν, όπως και η δική μου βέβαια. Αυτό όμως που με εκνεύρισε πιο πολύ, ήταν που ο
οδηγός δεν σταμάτησε να βοηθήσει, ενώ τον είχε χτυπήσει.
Σοφία Κ.
«Η μπανανόφλουδα»
Μια φορά εγώ και η γιαγιά μου
πήγαμε σε ένα σούπερ μάρκετ. Η γιαγιά μου σκόνταψε σε μια μπανανόφλουδα και
έσπασε το χέρι της.
Ο παππούς μου κάλεσε το
ασθενοφόρο και η γιαγιά μου πήγε στο νοσοκομείο για να την χειρουργήσουν. Είχε
κάτσει δύο βδομάδες!
Όταν πέρασαν οι βδομάδες,
χάρηκα πολύ που η γιαγιά μου γύρισε σπίτι, αλλά δεν μπορούσε να κουνήσει τόσο
πολύ το χέρι της, γιατί είχε γύψο.
Μετά από έναν μήνα, το χέρι
της είχε γίνει καλά και μπορούσα να παίξω μαζί της, αλλά κοίτα στα καλά
καθούμενα να σκοντάφτει ένας από μια μπανανόφλουδα!
Θανάσης Δ.
«Η ρήξη μηνίσκου»
Πριν από δύο χρόνια, εγώ και
η μαμά μου, περπατάγαμε στον δρόμο και δεν είχε προσέξει ένα διαφημιστικό, το
πάτησε και γλίστρησε. Με το ζόρι πήγαμε σπίτι και έβαλε πάγο.
Την άλλη μέρα πήγαμε τη μαμά
στον ορθοπεδικό. Είπε ότι κάτι είχε. Εγώ κι ο μπαμπάς της βάζαμε πάγο, παγωμένη
αλοιφή.
Μετά πονούσε ακόμα πιο πολύ
και την πήγαμε ξανά στον ορθοπεδικό. Μας είπε ότι είχε μερική ρήξη μηνίσκου.
Ύστερα από τέσσερις μέρες, πόναγε ακόμα πιο πολύ και την ξαναπήγαμε στον γιατρό
που είπε ότι είχε ολική ρήξη μηνίσκου. Αυτό χρειαζόταν χειρουργείο. Κλείσαμε
ραντεβού με αυτόν τον γιατρό σε μια κλινική και χειρούργησε το πόδι της μαμάς.
Από τότε ο μπαμπάς μου λέει,
ότι αυτό το διαφημιστικό, το πληρώσαμε πιο ακριβά και από αυτόν που διαφήμιζε
το μαγαζί του, αφού εκτός από την ταλαιπωρία και τον πόνο που τράβηξε η μαμά,
χρειάστηκαν και 2.000 ευρώ απ’ τον μπαμπά.
Μάριος Κ.
«Ελληνικές μνήμες προσφυγιάς»
Μεγάλη πυρκαγιά στη Σμύρνη.
Οι Έλληνες γνώρισαν την
προσφυγιά το 1922 με την Μικρασιατική καταστροφή. Αυτοί κατοικούσαν στον Πόντο,
την Ανατολική Θράκη και τη Μικρά Ασία.
Οι άνθρωποι αυτοί βρήκαν
καταφύγιο στα νησιά του Αιγαίου Μυτιλήνη και Σάμο, άλλοι στη Θράκη, άλλοι στον Πειραιά, γιατί εκεί
έφταναν τα καράβια και κάποιοι στην Συρία.
Μάριος Β.
Πολύ χαρακτηριστικό δείγμα διπλής κατοικίας στην καρδιά των Προσφυγικών
Συνέβη το 1922. Τότε έγινε η
καταστροφή της Σμύρνης. Πολλοί Έλληνες σκοτώθηκαν από τους Τούρκους και πολλοί
έφυγαν για να γλιτώσουν.
Από αυτούς τους πρόσφυγες που
ήρθαν στην Ελλάδα, ήταν και η μαμά της
προγιαγιάς μου και η οικογένειά της. Από την οικογένεια της προγιαγιάς μου δεν
σώθηκαν όλοι. Κάποιους τους κρέμασαν στα δέντρα και τους σκότωσαν και άλλους
τους πέταξαν στη θάλασσα. Η προγιαγιά μου με την μαμά της και κάποια απ’ τα
αδέρφια της, κατάφεραν να φύγουν και να περάσουν απέναντι στη Μυτιλήνη. Από τη
Μυτιλήνη, έφυγαν και ήρθαν στην Αθήνα και εδώ στην Αθήνα τους έδωσαν σπίτια και
οικόπεδα για να μείνουν.
Μία από τις περιοχές με πολλά
προσφυγικά σπίτια είναι και η Νίκαια. Το σπίτι μάλιστα που μένω τώρα, φτιάχτηκε
σε οικόπεδο που δόθηκε στην προγιαγιά μου, που ήταν πρόσφυγας.
Μαριάτζελα Μ.
Τετάρτη 13 Μαρτίου 2019
Δευτέρα 11 Μαρτίου 2019
Τετάρτη 6 Μαρτίου 2019
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)