Άλκης Καναβάς
ΣΤ΄1
Από την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους (1830) έως την επίσημη ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων (1948) , που έδωσε στο ελληνικό κράτος τη σημερινή της εικόνα, πολλοί παράγοντες επηρέασαν τη διαμόρφωση των ελληνικών συνόρων.
Η ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους (1830) και ο προσδιορισμός της συνοριακής γραμμής Αχελώου-Σπερχειού, την οποία, ωστόσο, δεν αποδέχθηκαν οι Έλληνες.
Η διαμόρφωση των πρώτων συνόρων της Ελλάδας (1832) με τον καθορισμό της συνοριακής γραμμής Παγασητικού-Αμβρακικού, η οποία έγινε αποδεκτή από την ελληνική πλευρά.
Η ενσωμάτωση των Επτανήσων (1864) .
Η ενσωμάτωση της Θεσσαλίας και της Άρτας (1881).
Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 που οδήγησε στην αναγνώριση της αυτονομίας της Κρήτης αλλά και σε περιορισμένες εδαφικές απώλειες για την Ελλάδα.
Η θεαματική εδαφική και πληθυσμιακή ενίσχυση της Ελλάδας μετά τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) .Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου (28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1913), με την οποία τερματίστηκε ο Β΄ Βαλκανικός πόλεμος όριζε τα εξής σχετικά με τις ελληνικές διεκδικήσεις:
1.Η Ελλάδα κέρδιζε τη νότια Ήπειρο (το γεωγραφικό διαμέρισμα της σημερινής Ελλάδα που ονομάζεται Ήπειρος), την κεντρική Μακεδονία με τη Θεσσαλονίκη καθώς και την ανατολική Μακεδονία με την Καβάλα
2. Η βόρειος Ήπειρος, που διεκδικούνταν από την Ελλάδα, ενσωματώθηκε στο ανεξάρτητο κράτος της Αλβανίας που είχε ιδρυθεί το 1912.
3.Τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, εκτός από την Ίμβρο και την Τένεδο, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα, με ειδική Διακοίνωση των Δυνάμεων.
4. Η Ελλάδα ανακοίνωσε ότι θεωρεί την Κρήτη ελληνικό έδαφος, απόφαση που έγινε αποδεκτή τόσο από τις Δυνάμεις όσο και από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Έτσι, η Κρήτη ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος.
Τα εδαφικά κέρδη της Ελλάδας από τη συμμετοχή της στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο.Το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου βρήκε την Ελλάδα στο πλευρό των νικητών της Αντάντ, την ίδια στιγμή που οι κύριοι ανταγωνιστές της στα Βαλκάνια, η Βουλγαρία και η Οθωμανική αυτοκρατορία, βρίσκονταν στο στρατόπεδο των ηττημένων. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα εμφανιζόταν πλέον έτοιμη να προχωρήσει στην ενσωμάτωση πολλών και σημαντικών περιοχών που κατοικούνταν από ελληνικούς πληθυσμούς.Τέτοιες περιοχές ήταν παράκτια δυτική Μικρά Ασία, η Θράκη με την Κωνσταντινούπολη, τα Δωδεκάνησα και η Κύπρος. Κάποιοι από τους στόχους αυτούς, όπως η Θράκη και τα μικρασιατικά παράλια, φαινόταν δυνατόν να επιτευχθούν.
Οι εδαφικές απώλειες της Ελλάδας μετά τον Μικρασιατικό πόλεμο.
Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λοζάνης (24 Ιουλίου 1923), η Ελλάδα παραιτούνταν από κάθε δικαίωμα στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας και παραχωρούσε στην Τουρκία την ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και την Τένεδο. Ο ποταμός Έβρος αναγνωριζόταν ως το φυσικό σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Τέλος, η επίσημη ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων (1948) που σήμανε και τη διαμόρφωση των σημερινών συνόρων της Ελλάδας.
Η Ιταλία κατέλαβε τα Δωδεκάνησα το 1912.Η κύρια αιτία αυτής της κίνησης ήταν η απόφαση της ιταλικής ηγεσίας να αναζητήσει διέξοδο στις αποικιοκρατικές διαθέσεις της, με την επέκταση του γεωγραφικού χώρου των συμφερόντων της, σε μια εποχή που ανησυχούσε για τη συνεχή αύξηση της επιρροής της Γερμανίας στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Πρόθεσή της ήταν να δημιουργήσει ένα φυλάκιο των ιταλικών συμφερόντων στην ανατολική Μεσόγειο.
Η ιταλική κατοχή των Δωδεκανήσων έληξε, ουσιαστικά, με τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, στα τέλη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου (Σεπτέμβριος 1943).
Εφαρμόζοντας τη Συνθήκη Ειρήνης του Παρισιού (10 Φεβρουαρίου 1947), η Ελλάδα παρέλαβε τα Δωδεκάνησα στις 31 Μαρτίου 1947. Η επίσημη ενσωμάτωση έγινε στις 7 Μαρτίου 1948.
ΣΤ΄1
Από την ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους (1830) έως την επίσημη ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων (1948) , που έδωσε στο ελληνικό κράτος τη σημερινή της εικόνα, πολλοί παράγοντες επηρέασαν τη διαμόρφωση των ελληνικών συνόρων.
Η ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους (1830) και ο προσδιορισμός της συνοριακής γραμμής Αχελώου-Σπερχειού, την οποία, ωστόσο, δεν αποδέχθηκαν οι Έλληνες.
Η διαμόρφωση των πρώτων συνόρων της Ελλάδας (1832) με τον καθορισμό της συνοριακής γραμμής Παγασητικού-Αμβρακικού, η οποία έγινε αποδεκτή από την ελληνική πλευρά.
Η ενσωμάτωση των Επτανήσων (1864) .
Η ενσωμάτωση της Θεσσαλίας και της Άρτας (1881).
Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 που οδήγησε στην αναγνώριση της αυτονομίας της Κρήτης αλλά και σε περιορισμένες εδαφικές απώλειες για την Ελλάδα.
Η θεαματική εδαφική και πληθυσμιακή ενίσχυση της Ελλάδας μετά τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913) .Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου (28 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1913), με την οποία τερματίστηκε ο Β΄ Βαλκανικός πόλεμος όριζε τα εξής σχετικά με τις ελληνικές διεκδικήσεις:
1.Η Ελλάδα κέρδιζε τη νότια Ήπειρο (το γεωγραφικό διαμέρισμα της σημερινής Ελλάδα που ονομάζεται Ήπειρος), την κεντρική Μακεδονία με τη Θεσσαλονίκη καθώς και την ανατολική Μακεδονία με την Καβάλα
2. Η βόρειος Ήπειρος, που διεκδικούνταν από την Ελλάδα, ενσωματώθηκε στο ανεξάρτητο κράτος της Αλβανίας που είχε ιδρυθεί το 1912.
3.Τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, εκτός από την Ίμβρο και την Τένεδο, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα, με ειδική Διακοίνωση των Δυνάμεων.
4. Η Ελλάδα ανακοίνωσε ότι θεωρεί την Κρήτη ελληνικό έδαφος, απόφαση που έγινε αποδεκτή τόσο από τις Δυνάμεις όσο και από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Έτσι, η Κρήτη ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος.
Τα εδαφικά κέρδη της Ελλάδας από τη συμμετοχή της στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο.Το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου βρήκε την Ελλάδα στο πλευρό των νικητών της Αντάντ, την ίδια στιγμή που οι κύριοι ανταγωνιστές της στα Βαλκάνια, η Βουλγαρία και η Οθωμανική αυτοκρατορία, βρίσκονταν στο στρατόπεδο των ηττημένων. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα εμφανιζόταν πλέον έτοιμη να προχωρήσει στην ενσωμάτωση πολλών και σημαντικών περιοχών που κατοικούνταν από ελληνικούς πληθυσμούς.Τέτοιες περιοχές ήταν παράκτια δυτική Μικρά Ασία, η Θράκη με την Κωνσταντινούπολη, τα Δωδεκάνησα και η Κύπρος. Κάποιοι από τους στόχους αυτούς, όπως η Θράκη και τα μικρασιατικά παράλια, φαινόταν δυνατόν να επιτευχθούν.
Οι εδαφικές απώλειες της Ελλάδας μετά τον Μικρασιατικό πόλεμο.
Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λοζάνης (24 Ιουλίου 1923), η Ελλάδα παραιτούνταν από κάθε δικαίωμα στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας και παραχωρούσε στην Τουρκία την ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και την Τένεδο. Ο ποταμός Έβρος αναγνωριζόταν ως το φυσικό σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Τέλος, η επίσημη ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων (1948) που σήμανε και τη διαμόρφωση των σημερινών συνόρων της Ελλάδας.
Η Ιταλία κατέλαβε τα Δωδεκάνησα το 1912.Η κύρια αιτία αυτής της κίνησης ήταν η απόφαση της ιταλικής ηγεσίας να αναζητήσει διέξοδο στις αποικιοκρατικές διαθέσεις της, με την επέκταση του γεωγραφικού χώρου των συμφερόντων της, σε μια εποχή που ανησυχούσε για τη συνεχή αύξηση της επιρροής της Γερμανίας στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Πρόθεσή της ήταν να δημιουργήσει ένα φυλάκιο των ιταλικών συμφερόντων στην ανατολική Μεσόγειο.
Η ιταλική κατοχή των Δωδεκανήσων έληξε, ουσιαστικά, με τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, στα τέλη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου (Σεπτέμβριος 1943).
Εφαρμόζοντας τη Συνθήκη Ειρήνης του Παρισιού (10 Φεβρουαρίου 1947), η Ελλάδα παρέλαβε τα Δωδεκάνησα στις 31 Μαρτίου 1947. Η επίσημη ενσωμάτωση έγινε στις 7 Μαρτίου 1948.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου